>Io va depost iste momento usar solo _sed, etiam, nam, quia_ e io va desde >nunc reguardar _ma_ e _anque_ como le occidentalismos e esperantismos que >illes del comenciamento es e restringer le uso de illos a un minimo. Io pote junger vos in rejection de _ma_ como un pur occidentalismo. Io opina que si il non habeva tante occidentalistas (qui io alteremente es felice ha jungite se a interlingua) favorabile a aqueste parola, alora _mais_ haberea recipite un plus attentive reception. "mais" es le prototypo del francese "mais", ital. "ma", portugese "mas", cat. mes Il ha necun ration in le theoria de interlingua a opponer lo. Illo pare in le IED sin []. Del altere latere on ha [ma] in le IED. Su identitate orthographic a "mais" le cereal es un coincidentia. Le origine es le espaniol "mai'z" del Taino de Haiti "mahiz". Aqui es lo que io trova in mi dictionarios espaniol mai'z francese mai"s italiano mais German Mais Portugese milho Anglese maize (Indian corn) Io opina que il ha bon ration pro considerar que su orthographia debe esser "maiz", specialmente con le anglese "maize". Con le existentia del conj. "mais", il es mesmo plus desirabile a considerar "maiz" pro distinguer aquestos. Que "aqui" non es in le IED es proque, como tote le mundo cognosce, il ha necun solution usante le regula de tres. In necun lingua romance es trovate un supervivente "hic" solo. Tote le variantes in le linguas fontal es del forma epidictic "ecce- o eccu-" + "hic". Qual epidictic a usar, "ecce-" o "eccu-"? Le francese favora le "ecce-". Le italiano favora e "ecce-" e "eccu-". Le espaniol, portugese, catalano "eccu-" > "accu-". In loco de abandonar un solution a tornar al latino, on pote selectionar le plus frequente "eccu-". Ora le question es si "eccu-" ha generalmente devenite *accu- in protoromance. Infortunatemente le dictionarios etymologic lista sovente le forma le plus antique "eccu- + hic". Mais como Bourciez dice, "eccu-" esseva sovente fuse con "atque-", un altere epidictic a formar un *accu-. In consideration del phase primitive romance, ille diceva: "247. La phrase epidictique, introduite par _ecce_, _eccum_, *accu- s'est conserve'e partout: elle a donne naissance aux combinaisons avec le demonstratifs indique'es pre'ce'dement . De plus a` des combinaisons varie'es avec des adverbes, parmi lesquelles: _ecce-hac, ecce-hic_ (it. _ci_, prov. _sa_, aissi_, fr. _c,a`_, _ici_); *accu-hac, *accu-hic (it. _qua_, _qui_, roum. _aci_, prov. _aqui_, esp. _aca', aqui'_, ptg. _ca'_, [_aqui_]; *accui-inde (it. _quindi_, esp. _aquende_, ptg. _aquem_). L'Italie a en propre les compose's *accu-istac, *accu-istic, *accu-ibi, *accu-hincce (it. costa`, costi`, quivi, quinci) et surtout *accu-sic (it. cosi`) dont l'usage devait devenir conside'rable. L'emploi des phrases e'pidictiques ou` la particule est suivie d'un _tibi_ exple'tif (passe' a` _vobis_, puis _vos_) s'est maintenu surtout in Gaule: au Nord *ecce vos (a fr. _es vos_), au Midi *eccu vos (prov. _ec vos_). Il a aussi laisse' des traces en Italie (it. cotest = *accu-ti(bi)-istum)." p. 270-271, Bourciez (1946) _Elements de Linguistique Romane_. Le dictionarios etymologic usate per Dr. Gode datate a 1918. Stan