Un femina ancian nettava un vetule theiera que desde multe
tempore retro illa guardava inter su antiqualias.
Subitemente, depost de multe frictionar, se le appare un
genio. Atemorisate, le mulier jecta le theiera al solo ma le
genio tranquillisa la e dice:
-Seniora, viste que vos me liberava de mi somno eterne, io
va conceder vos tres desiros; Ma io debe clarar que io non
es de illes genios de prime classe que il pote facer apparer
cosas. In realitate io a penas pote convertir un cosa in
altere.
Post illa pensar un bon tempore, le vetule femina face su
demandas:
-Le prime cosa que io vole es recuperar le belle corpore de
quando io habeva 15 annos de etate; le secunde cosa es que
tote le cosalia que io ha in le casa se converte in auro.
Finalmente, (isto illa lo dice con un tono de sperantia e un
suspiro), que le cato se converte in un homine elegante,
forte, musculose y que ille sia mi unic amante, le homine de
mi vita...
Le genio asenti con un reverentia; in secundas le vetule
mulier resta involvite in un dense nebula fumose. Quando le
fumo se dissipa, illa vide in le especulo su bellissime
figura de adolescente; le camera brilla con un cataracta de
objetos de auro e a su latere se trova un homine de 1,90
metro, musculose, apolinee, elegante. Esturdite, le mulier
se approcha a su gallan e lo imbracia, ma iste le dice al
aure:
-Vide, vetule stupide, que non il era un bon idea castrar
me...

Horacio