Car Amicas e Amicos,

mi sposa cognosce personalmente Paolo, e illa sape que io 'joca' o, 'perde mi
tempore' con le practicar Interlingua. Illa non pote facer lo, obviemente illa
sape francese e anglese e isto suffice pro illa.
Ma io heri contava a mi sposa qual meraviliose surprisa nos faceva Paolo. Il
merita ascoltar illo que ha facite Paolo, de isto uno pote facer se un belle e
precise idea de illo que es Interlingua. Io tentava un poco de publicitate
domestic pro Interlingua e, supertoto, io probava de ganiar un
consideration de
parte me mi sposa.
Angelo: Iste feminas!
Anque Angelo debe dicer le sue e nos debe conprender le, como io comprende
illo
que es proximemente 40 annos de matrimonio.
Pro facer le curte, iste matino mi sposa, antea de partir pro su studio,  me
demanda: Es tu connectite a Internet, ha tu le possibilitate de facer me audir
le Biblia per Paolo?
Certemente!
Illa ascoltava con multe attention sin dicer un parola.
Io restava firmissime, pro non distraher la.
Illa ascoltava toto e io comprendeva que su expression era de persona
interessate.
Angelo: Vide tu que si tu utilisa le juste argumentationes tu poterea
contar in
su attention?
Angelo non pote non facer sentir su presentia!
Al fin io guarda mi sposa. Illa dice: Io non pote dicer de haber comprendite
exactemente toto le texto, anque si io pote comocunque dicer que io ha
comprendite grande parte del texto. Face mi congratulationes a Paolo, ille
merita admiration, ille exprime un professionalitate que non es facile
incontrar anque inter illes qui face le ministros de culto.
Congratulationes de corde, vermente. Bravo!
A iste puncto, io: Que dice tu, re Interlingua, postea de haber lo ascoltate a
iste nivello?
Illa: Io pensa que forsan un germano . . . habera ille nostre
disponibilitate a
comprender iste italiano de nostre litterarura del 1200?
Angelo: Vide, vide, Mario, isto tu non poteva attender lo!
Illa: Ha tu presente le textos de nostre litteratura que precede le epocha de
Dante? Io ascontante Interlingua ha le impression de leger illo textos.
Io: Justo! anque si io non habeva jammais considerate isto, ma tu ha ration,
Interlingua pare notre italiano, quando illo veniva formante se al fin del
Medioevo.
Illa: Al epocha del dulce stylnovo (italiano stilnovo (**)) quando italiano e
francese actual habeva, anque a Treviso, non legeva tu isto, ancora multe
affinitates. Era le epoca del provencial e del  menestreles.
Io: Io recorda le poetas maledicte, illes del tavernas, como Cecco Angiolieri
(*).
Illa: Oh! Io sape de ubi tu vade a claudicar.
Angelo: Tu te lo meritava! Ah! Ah!
Illa: Tu pote fermar te al epocha del nostre Caslello de Amor, ci a Treviso!
Io: Toto isto de dice Interlingua?
Illa: Oh Deo! Comocunque Paolo ha essite magistral!
Angelo: Ora tu te debe contentar, pro hodie. Jam tu non poteva sperar tanto!
Io: Angelo tu debe haber ration. Un resultato non debe esser jammais un
triumpho!
Angelo: Tu invetera e tu deveni un poco melior!

Io time que nos ha facite un poco de confusion con nostre reminiscentias
reminiscence littereri, totevia, si isto servi a avicinar le personas a
Interlingua, ben veni iste 'disordine' al qual nos pote poner remedio.

Mario Malaguti

Paolo Castellina scribeva:
>Iste proba es publicate in
>http://www.geocities.com/probiblia2000/biblianeolatin/index.html, in
>particular http://www.geocities.com/probiblia2000/ephesios.htm
>e corresponde al integre traduction del Epistola al Ephesios, parte del
>projecto de traduction LE BIBLIA NEO-LATIN.

(*) Angiolieri, Cecco ab Britannica:
b. c. 1260, Siena [Italy]
d. c. 1312
poet who is considered by some the first master of Italian comic verse.
It is known that Angiolieri married, had children, did military service, was
exiled for a time, sometimes had trouble with the law, and was a lover of
women, drink, and gambling. Apparently an irascible man, Angiolieri pours
contempt in various sonnets upon his parents, his wife, his former mistress,
and such contemporary poets as Dante and Guido Cavalcanti. Some critics,
however, attribute his subject matter and attitude to the medieval goliard
tradition, whose followers were writers of ribald and disrespectful verse,
rather than to his own meanness of temper. In any event, poetic skill, vivid
language, and a keen sense of the incongruities of life enliven his poems.
Angiolieri's works have been collected in Sonetti burleschi e realistici dei
primi due secoli (1920; "Comic and Realistic Sonnets of the First Two
Centuries") and in Il canzoniere (1946; "The Collection of Sonnets"), the
latter
a gathering of 150 poems. The Sonnets of a Handsome and Well-Mannered Rogue,
translated by Thomas Chubb, appeared in 1970.

(**) Cavalcanti, Guido
b. c. 1255, Florence [Italy]
d. Aug. 27/28, 1300, Florence
Italian poet, a major figure among the Florentine poets who wrote in the dolce
stil nuovo ("sweet new style") and who is considered, next to Dante, the most
striking poet and personality in 13th-century Italian literature.