Paolo: Io non vole querella con vos, proque io respecta vostre position como un pastor. Mais nos ha differente punctos de vista theologic e philosophic, que io solmente pote asserer de mi puncto de vista pro clarificar a vos mi position. Initialmente, io debe indicar que io non es specialmente christian. Alicunos dicerea que io es un atheista, mais io non ha le attitudines generalmente negative verso le religion. Como un puero io visitava le Ecclesia Episcopal in le vicinitate de mi casa in Salt Lake Citate. Le proprietrice de nostre casa, qui habitava le nivello secunde del casa, esseva un Episcopaliano, e mi matre habeva sympathias con iste denomination. Mi patre, como puero, essente filio de parentes de Lituania, esseva catholic usque su juventute, quando ille deveniva disillusionate. Ille anque ha studiate le Theosophia post incontrar (le nomine me escappa) Krishnamurti, un guru juvene hindu, accompaniante Mdme Blavatsky a tour in le Statos Unite. Alora quando maritate a mi matre, ille deveniva un protestante generic, e plus tarde in su vita un atheista. Mi proprie historia es quasi similar. Quando un puero de 14 io esseva introducite al Baha'is, e io esseva multo active in isto post declarar me un Baha'i formalmente a 15. Mais in le universitate io ha studiate le philosophia del religion, e mi professor me introduceva a Paul Tillich, le theologo protestante. Su theologia esseva multo "flexibile", e io ha studiate su complete Theologia Systematic in tres volumines. Io usava su concepto del idolatria in mi previe notitia. Pro ille, Deo es lo que preoccupa le homine "ultimemente". Le Deo non es un esser finite. De facto Deo non es un cosa de toto, mais le fundo del esser. A regarder le Deo como un esser, con personalitate, etc. es a portar Le a in le mundo finite, un cosa intra altere cosas, que possibilemente existe o non. Tillich argueva que tal conceptiones de un Deo como un esser inter altere cosas existente es a conducer al atheismo, proque un tal Deo non es evidente. Mais ille anque argue que a tractar le Deo como un esser o cosa finite es conducive al idolatria, le tractar de un cosa finite como vostre preoccupation ultime. E ille argue que le significantia de Christo super le Cruce es que Ille es le criteria contra que on pote judicar le idolatria. Proque Ille es Deo que Se sacrifica pro salvar nos, durante que pro idolos, nos debe sacrificar nos pro salvar los. Le marca de un idolo es que illo es un cosa que demanda nostre preoccupation ultime verso illo. Mais Deo non es un cosa, ben que Ille es manifeste in tota cosas. Tote cosas pote mediar le Deo que es nostre preoccupation ultime, sin esser los. Le error es a confunder le Deo con le cosa per le qual le fundo de nostre esser es manifeste o monstrate. Il semper ha iste periculo in le religion a confunder le cosa que revela a nos nostre preoccupation ultime con le cosa illo mesme. Isto es le problema del idolatria. Assi io pote acceptar le fundamentalista qui se involve e participa in su conceptiones literal e finite de Deo, de un celo de angelos, proque isto es le vehiculo de su fide. Illo es quando ille confunde iste conceptos literal con prescriptiones scientific o politic que io objice super le base que ille se ingagia in le idolatria. E le atheista pote vider clarmente, que tal cosas non existe. A probar que Deo existe es le via al atheismo... Proque cosas existe. Mais Deo non es un cosa, mais le Fundo del esser de cosas, que il ha alique in loco de nihilo. . A 21 io incontrava un par maritate qui veniva a nostre meetings de Baha'is in Salt Lake Citate. Illes esseva buddhistas zen. Quando io inquirava de lor doctrinas, io esseva suprendite, proque, ultimemente, illes habeva necun doctrinas. Illes esseva multo humile e amicabile. Assi, io esseva attrahite a lor puncto de vista. Assi io decideva que a iste puncto mi opiniones super religion ha cambiate, e io non plus poter esser un Baha'i. Io scribeva un longe essayo pro me mesme super mi conceptiones del religion, e io decideva que alicun religion particular es troppo confinante a me. In tanto que illes require que on crede isto o ille, illo es troppo literal, le emphase super formas concrete e finite, que non es de Deo, ben que Deo pare in tote cosas. Io opina que le hindus e le buddhistas ha vistas de valor. Le objecto non es a creder isto o ille, mais a discoperir directemente e personalmente le signification del existence. Illo es un cerca private e personal e immediate. Le hindu argue que le identitate personal es un illusion e on se despera al pensata de su finitude e possibile non-existentia. Mais vostre senso de individualitate es un illusion. Vos es le Mundo. Vos mira le mundo per le occulos de un parte del Mundo a un altere parte del mundo. Vos crede que le identitate es con iste occulos. Mais isto non es vostre realitate. Le mundo continua semper e semper. Isto es vostre identitate. Vos es le Mundo, le titulo de un parve libro per Krishnamurti, que io trovava in le possessiones de mi patre le die post ille moriva. E al latere de su lecto le die ille moriva, io diceva a ille que io opinava que le realitate es vos, vos es le mundo. (Io non ha legite le libro per Krishnamurti; isto esseva solmente un conception personal que io ha facite). Ille pareva a acceptar isto. Le existentia es eternal. Le vos real es eternal. Alora le buddhistas anque insenia es sempiterne. Le vos real es sempiterne. Le buddhistas insenia anque que le Ego es un illusion, le fonte de anxietate, dolor, e suffrentia. Per essayar a mantener vostre existentia individual contra le realitate, on non succede, mais suffre como consequentia. Il es necesse a attinger le illumination, a pentrar a lo que vos realmente es. Assi isto es le ration que io diceva que mi credos esseva exotic e asiatic. Io va responder a altere partes de vostre message plus tarde. Stan Mulaik