----- Stan -----
Le question es si le italiano usa le genere gramatic
(non sexual) con le pronomine del tertie persona a referer a un
cosa. Assi "il libro, esso è". Esque "esso" es mascule o
neutre? (1 vide subtus) Un studente mie parla espaniol, e io le demandava:
"la historia, ella es....?"
Ille dice, "Si". Obviemente le historia non es un persona e ha
necun sexo (2 vide subtus), mais grammaticamente su genere es "feminino"
proque illo termina con -a. Assi in espaniol le pronomines del tertie
persona se conforma al genere grammatic e non solmente le sexo del objecto
(cosas inanimate e cosas abstracte ha necun sexo, benque illes ha genere).
In interlingua nos non ha genere grammatic (3 vide subtus). In interlingua
on dice, "Le historia, illo es...." non "Le historia, illa es....".
----- Mario -----
Mi responsa, pro le italiano, es jam in mi exemplos precedente, ma io
amplia le casos:
... la donna (nomine concrete commun feminin referite a femina) ... Ella è
bella.
... Maria (nomine concrete proprie feminin) ... Ella è bella.
... l'uomo (nomine concrete commun masculin referite a homine) ... Egli è
saggio (sage).
... Mario (nomine concrete proprie masculin) ... Egli è saggio (sage).
... la bontà (le bonitate) (nomine abstracte commun feminin) ... Essa è una
virtù (Illo es un virtute).
... il valore (le valor) (nomine abstracte commun masculin) ... Ess_o_ è
una virtù (Illo es un virtute).
... il capro, o caprone, (nomine concrete commun masculin referite a
animal)... Esso è bello, e in anglese on ha le variante He/It is hand-some.
... l_a_ capr_a_ (nomine concrete commun feminin referite a animal)...
Ess_a_ è bell_a_.
... il libro (nomine concrete commun masculin referite a cosa)... Esso è
interessante.
... la pagina (nomine concrete commun feminin referite a cosa) del libro...
Ess_a_ è interessante.
In italiano e in le linguas romance le nomine ha su proprie flexion
grammatical que comprende le distinction singular/plural e illo
masculin/feminin. Non ha supervivite le genere neutre (1 vide supra), que
jam le latino plus tarde progressivemente eliminava in favor de duo generes
masculin/feminin.
Nos trova le genere neutre in linguas como le russo e le germano plus fidel
in isto al physiognomia del commun antique indoeuropeo; in germano nos ha:
der Sohn, que es masculino (le filio);
die Tochter, que es feminino (le filia);
das Kind, que es neutro (le infante, le puero/puera).
Altere linguas indoeuropee, como le anglese (son, boy, child, daughter,
cildren), le persiano, le armenie ha quasi completemente annullate le
distinction grammatical del genere.
In italiano pro le pronomines subjecto de tertie persona singular le formas
inter le qual on pote seliger es ben tres pro ambes le generes:
masculin: egli, lui (persona), esso (cosa e animal); (plural: loro, essi).
feminin: ella, lei (persona), essa (cosa e animal); (plural: loro, esse).
In italiano le distinction inter persona, animal e cosa non es absolute e
animales e cosas pote esser humanisate, o esser objecto de particular affecto.
Le nomine, in italiano, pote esser masculino o feminino. Nos debe
distinguer inter genere real e grammatical.
Le genere real corresponde al sexo (2 vide supra) como in meastro-maestra
(maestro-maestra), re-regina (rege-regina), toro-vacca (tauro-vacca).
Le genere grammatical corresponde a un convention grammatical e non ha
correspondentia in le mundo extra-linguistic. Sol le uso e le tradition
linguistic, e non un lor hypothetic masculinitate o femininitate rende
masculino pensiero (pensamento), apice, vestito (habito), orologio
(horologio) e feminino sedia, favola (fabula), rete, et cetera.
E in fin (3 vide supra) in Interlingua pro le esseres vivente, le final -o
pote indicar le masculino, como le final -a le genere feminino. In le
esseres non vivente in Interlingua non existe genere grammatical e le
finales ha sol un function euphonic.
----- Ensjo -----
Stan Mulaik ha scripte: " ... In espaniol o portugese o italiano, si on
dice "la historia", debe ille/a dicer "la historia, ella es ...."?"
Exactemente, Stan. Tote nostre substantivos es masculin o feminin, non
existente un genere neutre. Le genere e le numero del substantivo se
transfere a tote le adjectivos, pronomines e articulos relate a illo.
Nota que illo que importa es le genere del substantivo, non su littera
final.
In un pseudo-Interlingua, alcun exemplos esserea:
parolas feminin*:
"Io cognosce una longa <historia>. Illa es multo interessante**."
"Tocca mia <pelle>, senti como illa es aspera."
"Vide mias <manos>: Illas son vacuas."
parolas masculin*:
"Io habe uno longo <libro>. Ille es multo interessante**."
"Duo** <dentes> tuos son troppo cariatos, io va extraher les."
"Uno enorme** <problema> me afflige, e io non pote resolver le."
Notas:
* Secundo le lingua portugese. Le genere occasionalmente non es le mesme
inter le linguas neolatin. Per exemplo, "agua" ("aqua") es masculin in
espaniol, mais "água" es feminin in portugese. "Leite" ("lacte") es
masculin in portugese, mais "leche" es feminin in espaniol. "Dente" es
masculin in portugese mais, si io non ha torto, "dent" es feminin in francese.
** Il ha multe adjectivos uniforme, como "interessante", "enorme", le
numeros, etc. que habe un mesme forma pro le masculino e pro le feminino.
----- Mario -----
Mi stato de novicio non me consenti de comprender le formas de
pseudo-Interlingua que Ensjo nos expone. Io non trova referentia pro illos
e io preca Ensjo de adjutar me ancora un vice.
Ciao,
Mario
Mario Malaguti
mailto:[log in to unmask]
Strada Bibano, 9 - 31100 Treviso (Italy)
tel. (+39) 0422 420790 - fax (+39) 0422 420789
http://www.i-gi.com
http://www.telegrupigi.com
http://www.affresco.com
Le 28 de januario 1999.
|
