At 10:02 PM 25 05 98 -0400, STAN MULAIK wrote:
>Io ha legite le "Lucta de Civilizationes", e su these me pareva
>plausibile. Io esserea interessate in leger un conto del critica per
>Kupuscinski de iste obra.

Il me pare que Kapuscinski es in accordo con Huntington quanto al
importantia perdurante del civilisationes historic. In isto illes ambes
reage contra le famose these "fin de historia" que Francis Fukayama ha
proponeva circa 1989. Pro Fukayama - como io le comprende - le collapso del
blocca communista ha marcate le fin del epocha historic in le qual plure
ideologias hostile concurreva inter se. Il non ha ancora questiones
fundamental sur le organisation del societate, secundo ille; iste thema es
resolvite per le victoria (supponite) del systema
liberal-capitalista-socialdemocratic-secular. Ille vide isto como le
culmination del integre historia passate, ergo, le fin de historia in un
certe senso.

(Iste es mi interpretation de ille. Fukayama basa su these super su
interpretation de Hegel e alcun philosophos hegelian. Infortunemente, io es
incapace de comprender le philosophia de Hegel - malgrado varie tentativos
durante mi studios universitari.)

Lo ubi Kapuscinski e Huntington pare disaccordar es sur le question de
luctar. Huntington parla de un lucta de civilisationes - non toto dissimile
al illo plus tosto in le 20e seculo inter le communismo, le democratia
liberal, e le fascismo. Pro Kapuscinski, le relationes inter civilisationes
non es de necessitate conflictual.

Un excerpto:

--------

Kapuscinski:

Io non vide le famose "lucta de civilisationes" in le mundo hodierne como
Samuel Huntington lo theorisa. Plus tosto il ha un major lucta _intra_
civilisationes.

A iste momento in le historia, io non vide alcun civilisation menaciar
alcun altere. Quasi per definition, civilisationes crea se per reguardar
intra se, a fin de formar su proprie maniera de vider e viver. Solo alcuno
de un hereditage intellectual europee poterea etiam conciper un conflicto
mundial in iste maniera, viste que le civilisation del West es le solo que
ha monstrate un tendentia a expansion, inducente resistentia per isto. Le
civilisation chinese, post toto, non jammais tentava conquirer Europa.

Le islam hodie ha su fundamentalistas que lucta contra le tendentia
dominante. Ma lor effortios se visa a lor proprie governamento e lor
proprie populo. Fundamentalistas egyptian non combattar Catholicos
polonese, ma le governamento egyptian. A causa del medios e del
differentias in lingua, le imagine del Islam ha devenite un stereotypo. Le
Islam es multo dividite, al capite, inter le Sunnis e le Shi'itas. Le
Muslimes del mundo arabe es differente que illes in Africa, qui es multo
differente que illes in Malaysia. Illes omnes ha interpretationes
conflictante del Koran.

Il poterea haber un conflicto apparente con le West in le senso que
traditiones, que on supponeva de esser eradicate per le colonialismo del
West, se revela como ancora profundemente radicate in le cordes e mentes
del populo.

Quando io visitava Africa le prime vices in le annos 1950s e 1960s, le
presentia europee esseva ancora multo forte e vivide. Ma ora le Europeos ha
partite de Africa. Lor institutiones non ancora existe. Africa ha devenite
de nove multissime african. Le vetere mentalitate e le vetere habitudines
ha retornate. Nihil pote organisar se. Toto es in disordine. On inragia se
perque il pare haber nulle senso de tempore. Necuno presta attension a su
horologia. Quanto a un meeting, on es a bon tempore quandocunque on arriva.
Cello es Africa.

Le mesme vale pro ex-Union Sovietic, ubi le vetere radices se revela de
nove. Nos ha discoperite que mangiar a McDonalds e biber Coca-Cola, o, ben,
eriger un statua de Lenin in le placia urban, non alterar un homine.

Le mundo que nos habita es un mundo multicultural e multireligional. Le
gentes non pote viver sin radices. Ma illes vole su proprie radices, non le
radices de alteres. In alcun locos, precar va esser plus importante que
laborar. In alcun locos, le materialismo va esser toto. Civilisationes va
coexister.

Fonte: New Perspectives Quarterly, numero special, autumna 1997

-------

Amicalmente,

Chris Burd