Mario Malaguti wrote:
> 
> In le linguas indoeuropee, greco e latino habeva e germano e russo ha tre generes.
> Italiano e le linguas romance ha solmente le genere masculin e feminin.
> Illos (esse in italiano) non ha le genere neutro.

Quando on parla de generes in linguas on pote
distinger inter genus grammatic et genus real (il
ha altere terminos, sed si ego explica como ego lo
comprende vos certo pote transponer los al
terminologia que es plus familiar pro vos:)

In termano pro exemplo on ha genere grammatical.
Le tabula es un "ille" (Der Tisch), le urbe es un
"illa" (die Stadt), e le puera es un "illo" das
Mädchen. 

Le linguas slavic usa in principio le mesme
systema, un poco reminiscente del linguas romance.
In principio parolas que fini in consonantes es
masculin (il ha exceptiones!), parolas finiente in
a es feminin (il ha exceptiones, polonese _poeta_
es un le qual alcunos de nos rememora del
peripetias latin), et le infante sol es (sovente
neutro, como le citate, solntse, moloko (lacte in
russo, neutro) polon. mleko....

Nunc nos tranpone nos al linguas con genere real.
Ci nos ha anglese, et le linguas scandinave (salve
islandese). Et, si nos vole complicar le cosa nos
pote indicar que le svedese in principio ha 4
generes! (Le grammaticos moderne dicera que nos ha
solmente 2!). 

Nunc quando nos ha terrificate vos solidemente nos
va al realitate que es multo plus comprensibile:

Le linguas que usa genere real se comporta como
interlingua. Substantivos (generalmente personas)
le qual usa le pronomine ille es masculin.

Personas que es de sexo feminin usa le pronomine "illa".

Cosas, objectos, animales sin clar distinctiones
de genere, animales sin connotationes affectional
ha le pronomine illo.

Pro isto et le luna et le sol es illo in
interlingua, et non masculino o feminino como in
le linguas con genere grammatic. 

Question del audientia: "Ma como es illo con le
quatro pronomines in scandinavo?"

"Nihil es plus simple a explicar! Anteriormente
svedese (como le altere linguas scandinave (vide
in supra!) usava genere grammatic. Restos on
ancora trova in le lingua colloquial. Assi on
_dice_ sovente: "Quando veni le autobus?" "*Ille
veni in 10 minutas!". 

Sed le parolas de genere grammatic masculin et
feminin se unificava a un certe genere real,
consistente de historic masculinos et femininos.
Assi in svedese "correcte" nos parla del autobus
como _bussen_ (essente un historic masculino) e
nos appella le horologio _klockan_ (proque illo es
un historic feminino). Le pronomine pro ambes es
_den_. (Pro uso practic nos pote considerar le
(e)n in _bussen_ et _klockan_ un contraction de
_den_ (ille) pro historic masculinos et femininos.

Juvene personas - ego ha obserevate - usa _den_
pro personas irrespectivemente si il se tracta de
un masculino o un feminino! Per consequente nos
pote parlar de un tendentia verso un genere
personal et real. Le futuro indicara!

Internationalmente, particularmente pro influentia
del linguas romance, le -o es comprendite como un
masculino (sed in linguas romance illo etiam servi
como desinentia de notiones neutre). Le -a es
feminin (como pro le luna). 

Ego ha - sub forte critos de protesta - acceptate
que interlingua, non volente esser
"esperantistic", como Stan si pictorescamente
describe le cosa, (dicte non sin un pochetto de
ironia ;-), usa un systema ubi -o pro le
pronomines signa le neutro, ma pro le articulo
signa et neutro et masculino. Durante que pro
substasntivos il es inversemente, o le systema
slavic o le romance: ministro, ministra;
professor, professora. Neutre: Lo interessante es.
Le maximo possibile.... etc.

Si on accepta le historia lingual con le radices
in le latino, on debe acceptar iste systema que
interlingua usa, essente un registration. Il es
possibile que in le futuro quando grande hostes de
interlinguanos usara interlingua, on va
simplificar iste regulas, sed iste tempore ancora
non ha venite. 

Si nos non va inventar nostre proprie lingua international!!!

Amicalmente