Iste anno es le "anno de Hans Christian Andersen" official e, in basso, io
vos presenta un conto per illo que, usque mi cognoscentia, non ha essite
traducite a (?) interlingua ante nunc.
Le conto es un conto relativmente incogite. Illo appareva le prime vice in
le libro de viage "In Svedia" ("I Sverrig") ab 1851.
Nota que il es le prime vice que io essaya traducer un obra litterari, e
mesmo si io ha facite mi optime (?), il ha certemente plure errores,
inexactitudes, etc. in mi traduction. De plus mi traduction care sin dubita
alcun nuanceses linguistic, e in total illo es sin dubita plus "povre",
linguisticamente, que un traduction facite per un interlinguista plus
habile, esserea.
In un altere message io va inviar le conto con varie notas re parolas
phrases del quales io es incerte, assi que le daneses (o alteres con un bon
cognoscentia de danese) pote leger lo e, si illos lo vole, dar suggestiones
alternative. De plus, io esserea como sempre grate, si alcuno indicarea mi
errores interlinguistic in basso.
Amicalmente,
Lars
"Le Porcos" per Hans Christian Andersen
Le car Charles Dickens nos ha contate del porco, e desde ille tempore nos ha
bon humor simplemente per audir lo grunnir. Le Sancto Antonio lo ha prendite
sub su gloria, e si on pensa al "filio prodige", on es in le centro del
porchiera, e justemente ante un tal porchiera, nostre carro stoppate, ultra
in Svedia. Ibi, presso le strata, vicin a su casa, le fermero habeva un
porchiera, e uno, del qual il a pena ha plure in le mundo; illo esseva un
vetule carrossa elegante, le sedes habeva essite removite, le rotas
eliminate, e assi simplemente illo stava, super le stomacho, e quatro porcos
esseva ponite in illo. Si istes esseva le prime que habeva essite ibi, on
non poteva vide, ma que illo esseva nascite como un carrossa elegante esseva
indicate per toto, como le panello de saffian, que pendeva ab le tecto
testimonante de melior dies. Illo es ver, omne parola!
"Ah", il sonava ab intra, e la carrossa se lamentava e strideva, il esseva
certo un fin triste, que illo habeva trovate. "Le bello es passate!", illo
suspirava; illo lo diceva, o illo habeva potite dicer lo.
-
Nos veniva hic de novo in le autumno, le carrossa stava hic, ma le porcos
essava disparite, illo esseva dominos del foreste. Le pluvia dominava, le
vento tirava omne folios ab le arbores e non los concedeva calma o reposo.
Le aves de passage esseva absente. "Le bello es passate!", diceva la
carrossa, e a transverso del natura sonava le mesme suspiro, e ab le corde
human tintinnava:
"Le bello es passate! con le verde foreste deliciose, con le sol calide e le
cantar del aves, passate! passate!"
Illo lo diceva, e il stridava in le truncos del alte arbores, e on poteva
audir un suspiro, si sincermente profunde, un suspiro directe ab le corde
del rosiero salvage, e illo que sedeva ibi, il esseva le Rege del Rosas; tu
le cognosce? Ille es solmente barba, le plus belle barba rubie e verde; il
es bon cognoscer le. Vade al sepe de rosas salvage, e quando, in le autumno,
tote flores es via, e solmente le rubie rosas corymbifera remane, on vide
sovente, inter istes, un grande flor de musco rubie e verde; il es le Rege
del Rosas; super ille cresce un parve verde folio per le alto; illo es su
pluma, ille es sur le rosiero le sol viro de su sorta, e illo habeva
suspirate.
Passate! passate! - le bello es passate! Le rosas es via, le folios cade ab
le arbores! hic es humide, hic es brute. Le aves, que cantava, tace, le
porcos vade super le glande, le porcos es dominos del foreste!"
Le noctes esseva frigide, le dies essava gris, ma le corvo sedeva super le
branca, e cantava totevia: "bra', bra'!". Corvo e cornicula sedeva super le
branca alte, illos habeva grande familias, e omne diceva "bra', bra'!" e le
numerose sempre ha ration.
Sub le alte arbores in le via cave, il habeva un grande fango, e hic jaceva
le gruppo de porcos, grande e parve, illos trovava le loco si merviliose;
"oiu! oiu!" illos diceva; isto esseva tote le francese, que le cognosceva,
ma illo es certe anque in ordine. Illos esseva si sage e si grasse!
Le vetules jaceva calmemente, proque illos pensava; le juvenes al contrario
essava si agile, illos habeva nulle tranquilitate; un del parve porcos
habeva un bucla al cauda, ille bucla esseva le gaudio del matre, illa
pensava que omnes reguardava le bucla assi e pensava solmente al bucla, ma
illos non lo faceva, illos pensava solmente a illos ipse e al utile, e al
objecto del foreste. Sempre habeva illos audite, que le glandes, que illos
mangiava, crescava al radice del arbores, e sempre habeva illos dunque
cercate ibi, ma nunc veniva un parve, proque il es sempre le juvene qui
porta le nove; illo assereva que glandes cadeva ab le brancas, uno habeva lo
colpate justo al capite, e illo lo habeva date le idea. Postea illo habeva
facite observationes, e nunc illo esseva toto certe al question. Le vetules
confereva, "ah! le delicate es passate! Le pipar de oves er passate! Fructos
es lo que nos vole! lo que on pote mangiar es bon, e nos mangia omne cosa!"
"Oiu! Oiu!" diceva tote le mundo.
Ma le matre de porco reguardava su parve porco con le bucla al cauda. "On
non debe obliadar le bello!", illa diceva.
"Bra', bra'!", critava le cornicula e volava a basso pro esser empleate como
rossiniolo, uno debeva haber le empleo, e alora le cornicula esseva
immediatemente empleate.
"Passate, passate!" suspirate le Rege del Rosas; "tote le bello es passate!"
Il habeva molliate, il habeva gris, il habeva frigido e vento, e per le
foreste e trans le campo le pluvia colpava, como longe brumas de aqua. Ubi
es le aves que cantava, ubi es le flores sur le campo e le dulce bacas del
foreste? Passate, passate!
Alora un lumine brillava ab le casa del foreste, como un stella illo esseva
accendite e jectava su longe radio inter le arbores, un canto soniava ab
intra; belle infantes jocava ibi, circa le vetule granpatre, ille sedeva con
le Biblia al sino e legeva de Deo e le vita eterne, e parlava del primavera,
que venirea de novo, parlava del foreste, que esserea verde altere vice, le
rosas que florarea, le rossionolo que cantarea, e le bello que sederea de
novo al throno!"
Ma le Rege del Rosas non lo audiva, ille sadeva in le frigide tempore
molliate e suspirate: "passate, passate!" - -
E le porcos esseva dominos del foreste, e le matre del porco reguardava su
parve porco e su bucla.
Il ha sempre alcuno que attente le bello!", le matre del porco diceva.
======================================================
Pro disabonar te del lista, invia un message a
[log in to unmask] con le texto:
UNSUBSCRIBE INTERLNG
o visita le sito del lista:
http://maelstrom.stjohns.edu/archives/interlng.html
======================================================
Visita le sito official del Union Mundial pro
Interlingua:
http://www.interlingua.com/
======================================================
|
