>
>Un exemplo de un rima infantil de mi village:
>
>En pciàsa de Bùren el pciöf pciö e 'l Pcierì el pciàns pciö.
>In piazza di Borno non piove più e Pierino non piange più.
>In placia de Borno il non pluve plus e Pierino non plora plus.
>
>ci = tchi
>ö = eu francese, ö german
>
>
>Hmmm? Esque il se tracta in pciàsa de un [j] (como y in anglese yes) que
>es atone post le p, assimilation progressive, p, que es atone influenta
>le ci que non del toto ha un elemento t como in ciao? O esque on pote
>prender le sono in Ciao e poner lo immediatemente post le p? Per
>phonetic litteras io scriberea ['pçasa]. Le ç es un sono simile al
>germano "ich".

>Kjell R

Tu pote prender le sono de Ciao e poner lo immediatemente post le p. Ma le
"p" es pronunciate multo debilemente.
Iste pronuncia es multo archaic, solmente poc vetules parla ancora con iste
sono. Le sono acutal e le plus usate es devenite simplemente: ciàsa >
tchiasa. Il ha habite un complete palatalisation del sono "pe".
Comocunque iste pronuncia es solmente de mi village. In le villages a circa
3 km de Borno on dice: piàha. Le h aspirate es como in interlingua

Le -a atone in final del parolas, in mi dialecto, ha un sono multo insolite
que non existe in italiano, il sembla un o aperte ma multo breve, plus que
un a del italiano o de interlingua. Io ha legite que iste sono proveni ex le
rumantch o le ladino; forsan mi valle in le passato era sub le influentia de
iste lingua.


Luca Ghitti