Quando io comenciava parlar de interlingua con humanos, quando io habeva
venite in contacto con interlingua, io sovente audiva expressiones como
"Proque vos non publica un grande jornal in interlingua?"

"Nos non ha le moneta."

"Proque vos non arrangia un curso de interlingua in Uppsala?"

"Proque il non ha interesse."
(= Io non ha succedite interessar alteres in interlingua.)

Io senti un poco le reactiones de Mario essente un exemplo del mesme attitude.
A me le cosa es clar. Interlingua es un lingua que io pote usar in communicar
me con alteres. Ben io lo usa. In varie gruppos de discussiones, in
correspondentia etc. Que io, pro mi typo de personalitate, non es multo
interessate in le uniones e labor in illos, es mi idiosyncracia. Que altere
humanos face lo que es bon pro illes. Listas secrete o organisationes secrete
- si tales existe! - non me interessa. Io usa interlingua secundo mi
capabilitate e gusto. Io non vole interdicer alteres de facer lo que illes es
plus capabile facer.

Solo pro dar un exemplo: Io non pote dar te consilios de como ager in Italia.
Tu es le italiano e cognosce tu pais. In plus tu pote instruer me, si io vole
lancear un campania in Italia. Per consequente tu usa tu judicamento in tu
parte del mundo. Isto es mesmo le si amate principio de subsidiaritate in le
Union Europee :-)
In le traductiones in svedese on appella iste principio le principio de
proximitate.

Memora, que tu es in le negotio de divulgar un lingua! Isto non es assi facile
como persuader un persona de esser vegetariano, finir le bibitura de biberages
forte o devenir socialista. Isto pote - in principio - occurrer durante un
postmeridie, ma pro ganiar credito in re un lingua international, plus de
tempore es postulate.

Sub le condition que tu me permitte usar interlingua etiam in le futuro, io es
certe que multe de nostre functionarios con gaudeo vadera al costa pro baniar
se, si tu pote demonstrar optime manieras facer le divulgation de interlingua.

Forsan on pote paraphrasar le vetere Martin Luther parlante del tentationes.
Illos es como le cornices. Nos non pote impedir que illos vola super nostre
capites, ma nos pote impedir que illos construe su nidos in nostre capillos!

Applicante le tono de sermon:
"E, bon gente, il es lo mesme con nostre organisationes. Nos non pote impedir
lor existentia, sed nos pote ben impedir nos devenir membros in illos, si nos
lo non vole!"

Viver e lassar viver ha sempre essite mi motto!