Io vole contribuer un experientia: 


> Artorius  ha scribite:
> 
> >In mi modeste opinion, le uso de formas archaic insimul con le formas
> >moderne romanic non es bon pro Interlingua. Lo face le lingua semblar multo
> >eclectic e amusante. Plus, tal formas perturba (?) le regulo fundamental de
> >IALA (le verbo debe esser trovate in 3 o plus ex linguas de controlo).
> 
Adrian Nelson Hall:
> Si, mais ecce le dilemma. Pro tales notiones - 'etiam', 'saepe' etc,  il non
> ha formas commun a tres linguas de control.
> 
> Tunc, que facer? Seliger le 'neutral' parola latin sembla a me le optime
> solution.
> 
Artorius:
> >Io prefferea in tal casos le selection de formas romanic, mesmo si illos
> >perturba le regulo fundamental de IALA tamben - proque illos al minus es
> >cognocite pro milliones de moderne parlatores de linguas romanic, non
> >solmante pro raremente scholares de Latino!
> 
Adrian:
> Vos ha ration usque un certe grado, sed 'anque' es recognosciblie solo a
> parlatores de italian. Forsan illes que recognosce 'etiam' es equalmente
> numerose. Il ha studiantes de latin ubique, nonne? E in le mentes de multe
> personas, le neutralitate del latin ha un valor significative por un lingua
> international.
> 
Cellus P:
Desde le annos scholar io ha de tempore a tempore legite litteratura e
jornales in le altere linguas scandinave. Quando io parla con altere
scandinavos io proba substituer le parolas que io usa quotidianmente per tal
vocabulos que io sape ha un recognoscentia omniscandinave (panscandinave si
vos vole). 

Iste experientia lo rende natural que on pote a vices usar varie parolas,
collaterales. Un persona del nord de svedia pote dicer que un cosa es
_*incomprate_ in vice de lo que "ille lo non ha comprate". Toto functiona si
longe que io comprende. 

Viste que differente humanos ha venite al vocabulario international per varie
vias, il forsan non es mal que on ha alternativas e los usa secundo besonio.
Si io scribe a un publico plus o minus latinophone, io naturalmente va
preferar _etiam_, _nimis_ e _sed_ pro _anque_, _troppo_ e _ma_. Viste que io
activisava interlingua per le libro de Ingvar Stenström e alcun del prime
libros que io legeva esseva su traductiones, io etiam, sed - ma troppo - era
(esseva) le prime parolas que io apprendeva. 

Particularmente sub le influentia de Panorama io ha essite plus sub le
impression del nove formas como _anque_ (mi ultime capitulation) e _era_ (un
capitulation anterior). 

Personalmente io prefere _an_ pro _esque_, viste que _esque_ de alcun
parlatores de linguas romance pote esser comprendite como un constatation (in
catalano pro exemplo!). Ma ci le majoritate sembla ha abbandonate _an_ pro le
plus occidentalic _esque_. 

Ben que _ma_ sta in [paranthese] in le IED ma es usate, le parola _ego_ que
sta in mesme [paranthese] non es acceptate - e io es un poco stupefacte - ego
prefere iste pronomine, proque illo - a mi aviso - ha le plus grande
internationalitate! In multe linguas on pote usar le parola national in un
forma un poco alterate pro describer que es le _ego_. 

Il es importante memorar que le signos [ ] in le IED debe esser vidite como un
signo graphic e non como un paranthese in le senso que illo nota un
possibilitate que es in alcun senso subordinate. 

Ecce le varie manieras del qual le usator de interlingua pote seliger un o
alcunos pro poner le lingua international in marcha. 

Amicalmente