Horacio,
   Vostre remarcas super le historia del ~ es interessante.

   In le caso de "extranee", "extraneero", "extranessa", e "extraneitate",
que me pare plus correcte que "extranie", "extraniero", "extranietate",
io es curiose si le "extra–o" contine – a causa de un -ni- in le
passato, o un -ne-.  Le italiano es solmente un parola prestate a illo
del francese.  Le existentia in le francese mesme de "extraneite" (situation
juridic de un extraneero in un certe pais" porta le plen familia derivational
retro al latino "extraneus", a que esseva addite le suffixo -itas post
remover le -us", i.e. "extraneitas".  Anglese ha "extraneity", mais pro
un altere ration, i.e. le stato de esser extranee.  On vole arguer que
il ha duo significationes derivate del latino "extraneus": (1) differente
o extranee" (2) de un altere pais, cultura, planeto.  Mais le differente
signification non seque le deviation morphemic in le varie linguas fontal.
Le francese ha "extraneitŽ al latere de Žtranger (persona de un altere
pais) < estrang(i)er < lat. extraneus.  In addition, le francese ha
ŽtrangetŽ = singularitate, bizarria, que significa un cosa extranee,
differente, extraordinari.

Stan Mulaik