Le parola anglese "extraneity" hodie pertine solmente al cosa
"extraneous", foras, extra le situation.  Mais io predice, si non
jam le caso, que quando le anglese in le Union Europee comencia a
discuter le questiones del extraneitŽ, que illes va trovar
"foreign status" troppo longe o circumlocutiose e va comenciar a
usar "extraneity" in traductiones de "extraneitŽ", si non altere que
pro effecto de correctessa politic.  De facto, io va assi usar le
parola, e in isto, io crea iste usage in anglese....

Obviemente, "extraneitŽ" del francese, e su formas correspondente in
italiano e portugese, es basate super le neolatino.

Mais le regulain latino esseva que si un adjectivo terminava in
-eus, alora le substantivo formate de isto esseva -eitas.  Io crede
que iste regula es trovate non solmente in iste caso mais in alteres
tanto ben in le linguas fontal.

In Latino con adjectivos que fini in -ius, on usa le suffixo -etas
a formar le substantivo:  p.e.  varius > varietas.

Del altere latere, si le adjectivo fini in -eus, on usa -itas,
"estraneus" > extraneitas.

Iste designo occurre ancora in interlingua.

"extranee" -> "extraneitate"
"varie" -> "varietate".

Stan