Chris io non tracta le discussion de libere formation de parolas con
le uso de suffixos in le Grammatica como un definition final. Iste regulas
es un abstraction del principios de derivation commun in le linguas
romance e anglese (e le neolatino), e in certe respectos io crede que
illos es inaccurate. Le linguas fontal frequentemente crea nove parolas
del neolatin super le base de un conception del grammatica de latino.
A tractar iste regulas como final es a crear un perception de
irregularitate in le grammatica de interlingua quando le regulas non
explica le formation de parolas de origine latin in le linguas fontal,
como in le caso de "contrarietate", "varietate", "societate", "medietate",
que secundo le regulas in G&B debe esser "contraritate", "varitate",
"socitate", "meditate", cata un un mal formation.
Il es melior in mi opinion a facer explicite iste regula, que quando
le adjectivo fini in -ie o -i que on va remover le -e e adder -etate,
con le exception que on va usar -itate si tres variantes se basa super
le suffixo correspondente in le linguas fontal. In tote altere casos,
remove le -e e adde -itate.
Mesmo le IED monstra varietate como un exemplo del suffixo a -itate.
Ubi io es specialmente infelice in le discussion de suffixos es in
le caso del derivation de substantivos e adjectivos de verbos.
Il es possibile a revisar le regula de -ation, -ition, -ion in un maniera
plus comprehensibile e natural in conformitate con le latino.
Le suffixos -ion e -ive es addite al thema del participio perfecte
del verbo, que implica que in le caso de verbos con themas supinal (del
participio perfecte), on adde -ion e -ive a istos:
liquidar > liquidate > liquidat-ion
finder > fisse > fiss-ion
crucifiger > crucifixe > crucifix-ion
eliger > electe > election, elective
In parallela il es legal a crear formas como "findit-ion",
"crucifigit-ion", eligition, ben que illos es infamiliar.
A me il es importante a facer le formas supinal plus
active in lor usage, tal que on pote recognoscer les como
participios passate usate in iste derivationes.
E le existentia del formas supinal como participios perfecte
es comprensibile quando on recognosce les como antique
modificationes de plus regular formationes del participio,
que ha vadite le via a un plus facile pronunciation per
assimilation a certe morphemas.
P.e., "caper" > "capite" > cap(i)te " "capte" > "caption", "captura".
"leger" > "legite > "leg(i)te" > "legte" > "lecte" > "lection", etc
"fakere > "fakitus" > fak(i)tus > "faktus" > factione
"scriber" > "scribite" > "scrib(i)te" > scribte > scripte > scriptura.
In "scriber" le vocalizate -b- es assimilate al non vocalizate -t- a devenir
-pt-.
Un similar occurrentia es quando le vocalizate -g- es assimilate a un
-t- non vocalizate a formar -ct-.
(Mi exemplos supra es schematic e non ver latino).
Assi, como le italianos io va a vices usar le formas
supinal pro participios perfecte:
Io ha lecte vostre littera. Io ha electe a remaner a casa.
Le littera scripte a ille esseva recepte duo menses plus tarde.
In le IED cata verbo con themas supinal es listate assi:
dicer {dic-/dict-]
Le secunde forma es le forma "supinal" que esseva le forma
del participio passate in le latino e equalmente le formal del
supino in latino. Il es al thema del forma supinal que es addite
suffixos como -ion, -ive, -ura.
leger [leg-/lect-; -lig/-lect-]
comprimer [-prim-/-press-].
Le petra ha compresse mi capite.
Bastante!
Amicalmente,
Stan
|
