Alcuno ha facite le sequente commentario:
>>>Subsidiarity: In le IED: subsidiari adj subsidiary,
>>>supplementary, cf. Forsan subsiditate. Cf.
>>>mobiliari - mobilitate, mobiliari - mobilitate in le
>>>IED.
>>
>>No, Allan! "Mobilitate" non es derivate de "mobiliari"! Ambes es derivate
>>de "mobile" per le addition de suffixos differente, "-itate" e "-ari". Le
>>mesmo vale pro "nobile".
>>
>>Martijn ha quasi trovate le parola correcte, que in iste caso es
>>"subsidiarIEtate". Nota le "-ie-", perque le suffixo "-itate" post un
>>radice in "-i" deveni "-etate" (cf. "serIEtate", "anxIEtate",
>>"proprIEtate", "socIEtate", etc.)
Stan parla:
Io es inclinate a formular le regula que si le adjectivo fini in
-ie, alora on usa -ietate. Mais le caso de "estranie" > "estranitate"
in le IED pare un exception. Proque?
italiano: estraneo, strano, estraneo, stran(e)are, stranŽzza, estraneo
straniero < fr. ant. estrangier < estrange
espaniol: extra–o, extra–o extranjero, extra–ar, extra–eza, extrinseco
portugese: estrangeiro, estranho, estrangeiro,alienar,estranheza,extrinseco
francese: Žtranger, Žtrange, Žtranger, ŽtrangetŽ,extrinsique
anglese foreign, strange, (e)stranger, estrange, strangeness,extraneous
odd foreigner
latino: extraneus, extraneus, extraneus, *extraneitas, extraneus
IED : *estranier, estranie, estraniero, estraniar,estranitate, extranee
Le radice del familias derivational es latino "extra" > "extraneus"
Il me pare que le linguista de IALA qui formulava iste familia esseva
inclinate a standardizar super un thema "estrani-", benque il me pare
que *estraneu => *estranee (ILA) es le ver prototypo. Possibilemente
ille interpretava le -–- del espaniol como -ni- sub le influentia del
italiano "straniero" que vermente es derivate del francese antique
*estrang(i)er. Totevia le linguista del IALA voleva retener un sol
familia derivational.
Un altere possibilitate es:
Il es importante a considerar le significationes distincte e si o non
istos es accompaniate per formas distincte. Mi anglese distingue
(1) foreign, (e)stranger (foras vostre pais o gruppo),(2) strange
(inusual, infamiliar), (3) extraneous (extranee).
Il pare que le forma de antique francese "estrangi-" es un prototypo pro
le italiano "straniero", le portugese(?) estrangeiro, le anglese
"(e)stranger", (e io non es certe del espaniol): adj. *estrangier, subs.
*estrangiero.
Il pare que *estraneu es un prototypo pro italian "strano", francese
"Žtrange, esp. "estra–o", port. "estranho", anglese "strange". Assi
un forma de interlingua: *estranee > *estranessa
(anglese: "strangeness"; italiano: stranezza, esp. extra–ez, port.
estranheza; fr. ŽtrangetŽ). (anglese -ness de origine germanic ha le
mesme function como -essa < lat. -itie, -itia).
Il pare que "extranee" es le prototypo del anglese "extraneous" >
extraneity; italian "estraneo", estraneitˆ; esp. extra–o
Retorna al commentario:
>
>Interessante. Le IG non mentiona iste mutation, ma illo pare esser quasi
>general (contraexemplos: "solidari" > "solidaritate", "estranie"
>> "estranitate"). Nonobstante, io opina que (tote?) le linguas fonte
>ha "subsidarit-" e non "subsidariet-" pro iste morsello de euro-jargon.
Stan:
Vermente "estraneitate" esserea melior! Totevia "estranessa" pare
melior ancora!
Commentario:
>
>Mi opinion: "subsid[i]aritate" se conforma *e* al linguas fonte *e* al regulas
>pro construer nove parolas secundo G&B. "Subsidarietate" es un bon forma
>autonome, si on vole affinar le regulas constructori de G&B. Assi, io tende
>a preferer "subsidaritate".
Stan:
societate < lat. socius (accompaniante) > soci + -etas (-etate).
(Interlingua haberea *socie si iste parola esseva ancora moderne).
In latino le base de un adjectivo esseva mutate a un substantivo
abstracte per adder -itas (genitive -itatis). Assi
"venalis" > "venalitas"; "probus" (bon, honeste) > "probitas".
Mais con le bases de adjectivos que terminava in -ius le suffixo
-etas (genitive -etatis) esseva usate. "proprius" > "proprietas",
"socius" > "societas", "contrarius" > "contrarietas" (contrarietate).
Le regula que *solmente* adjectivos in -ie > -ietate non es solide!
Mesmo in le caso de adjectivos in -ari a vices il es -ietate e a vices
il es -itate. Si il habeva un adjectivo latino in -arius alora le
suffixo deveni -arietas (-arietate). Mais si le adjectivo es formate
in un lingua moderne, a vices un forma in -ari > -aritate. Nos
non pote esser solidari sin haber solidaritate in loco de
*solidarietate. (Espaniol: solidario > solidaridad; totevia,
"complementario" (complementari) > "complementariedad". Contrasto
isto con le italiano "complementare" > "complementari(e)tˆ", le
anglese "complementary" > "complementarity"), e francese
"complŽmentaire" > "complŽmentaritŽ".)
Assi si le adjectivo termina in -ie e es de origine latin, alora on
adde -ietate a formar le substantivo. Mais in le caso de adjectivos
in -ari, on debe examinar cata caso individualmente. Adjectivos que
termina in manieras altere que -ie e -ari semper deveni substantivos
que termina in -itate.
Stan Mulaik
|
