Un vetere homine e su mulier viveva in le montes
e rarmente videva qualque altere personas. Un die
un mercator ambulante veniva a essayar vender
alcun de su mercantias e demandava del vetere homine
que si su mulier necessitava alcun cosa.

"Ah, mi sposa non es a casa", diceva le homine. "Illa
vadeva al riviera pro lavar le vestimentos, ma lassa me
vider lo que tu vende".

Le mercator monstrava le alcun ollas e marmitas, ma
le vetere homine non se interessava in ille cosas.
Tunc, le homine videva un speculo e diceva, "Que es
illo la?"
Ante que le mercator poteva informar le que illo esseva
un speculo, le vetere homine lo altiava e exclamava:
"Deo mie! Como obteniva tu un pi'tura de mi papa?"

Le vetere homine esseva tam felice que ille excambiava
le melior urceo de su sposa per le speculo. Le mercator
departiva ante le mulier veniva e disfaceva le excambio.

Le vetere homine esseva anxie que su sposa non trovarea
que ille habeva excambiate su melior urceo e devenirea
irate con ille. Assi que ille celava lo detra alcun vetere
cassas.

Ille de vice a vice, duo o tres vices al die, sortiva pro le
stabulo pro reguardar le "pi'tura", e finalmente su sposa
deveniva suspiciose.

Un die ille deveniva enoiate e depois su marito vadeva
al lecto illa sortiva al stabulo, e illac detra del cassas illa
trovava le speculo. . . e diceva. . . "Aha! Assi que iste es
le friponino con qui ille folula!"

--
      [log in to unmask]
             L(©¿©)K!
http://adam.cheshire.net/~jjbowks