Le uso international del linguas deberea inseniar nos que nos non deberea
render in altere linguas illos que es solmente expressiones, modos de
dicer, proprie de nostre lingua matre.
A vices anque pro uno del mesme lingua iste expressiones non es ben
comprendite, o ben usate, pro lor originari significato.
Io ha iste convinction e pro verificar isto io a vices usa iste
expressiones italian in interlingua.
E inevitabilemente io verifica le insuccesso de iste tentativas.
Io habeva un professor de francese qui era convincite de nos inseniar le
expressiones del ver francese e, a omne lection, ille nos dictava plus de
iste expressiones que, postea, ille pretendeva que nos debeva usar durante
nostre conversationes in classe. Obviemente nos debeva apprender tote isto
de memoria! Anque hodie io recorda qualque expressiones. Illos es un
obsession.
Iste professor es ancora inter nos e alcun annos retro nos le habeva nostre
hospite de honor a un nostre cena de vetule companiones de classe.
Le professor habeva ancora un cathedra de francese al Universitate de
Venetia, ma ille era ancora como nos le recordava.
E tote nos a considerar que in nostre vita practic, quando nos habeva usate
le expressiones de nostre professor, necun francese comprendeva nos!
Pro iste cenas de incontro que nos face discontinuemente, alcun de nos
reentra in Italia expresso (con intention) de Francia, Angleterra o
Finlandia, ubi illes labora ancora hodie. Le verification del inseniamento
errate de nostre vetule professor era non solmente local, per illes de nos
que usa francese con discontinuitate, como in mi caso. No. Illo era multo
plus practic.
Que faceva nostre professor? Ille colligeva de su lecturas le espressiones
que plus ille amava.
Isto es securmente un bon recerca con le francese. Ma isto es un recerca
que mesmo le franceses face in pocos.
Assi io debe esser in le justo quando io dice: in le uso international de
un lingua io debe esser simple, anque un poco elementari. Con iste expre
ssiones un lingua deveni international etsi (even if) illo resta in su
texto original.
Interlingua usate in iste modo non ha necesitate de un grande quantitate de
vocabulos, per exemplo.
Esser in quatro cattos vole dicer esser in multe pocos (personas), esser in
pochissimos!
Io scribeva: Le mundo es anque le mundo de illes qui usa interlingua si
iste personas non resta multe poco. Interlingua debe esser usate in le
practica. Alteremente io e tres japoneses conversava inter nos e de pictura
a fresco, e del architectura del Palladio, e de culina italian e japonese,
de un superlative vino rubie que nos bibeva e ancora de altere themas e nos
usava, inter lores japonese, inter nos quatro un simple italiano, o minus,
un simple anglese, e anque le gestos.
Habera nos comprendite toto? Uhm! Io non sape. Ma nos ha conversate tote le
die. Duo de lores ha scribite un libro, in japonese, re le technica del
pictura a fresco. Le tertio ama le architectura del Palladio e ille pensa
de scriber re iste themas. Nos parlava re le lingua de usar e io esponeva
mi theoria: un lingua qualcunque, ma in modo simple, anque si le thema es
le architectura. illo particular del Palladio. E usa expressiones simple.
Le periculo pro un obra scribite es le uso que face le traductores del
texto. Pro isto tu non debe usar le expressiones proprie de tu lingua
matre. (Como si isto serea simple!)
Scriber in interlingua. Con un interlingua simple, usar un glossario pro le
terminos technic, isto serea un acto de defia e de corage.
Ma anque un grande acto de nettamento mental.
Io non sape si in realitate io vole convincer mi mesme pro evitar ancora un
vice le anglese, o si io es sincer con mi mesme. Io debera comprender isto!

Ciao a totos,

Mario