Mario!

Tu ha scripte (in altere listas):
> in italiano nos ha 'lusinga' ab le antique provential 'lausenga', ab le
> antique francese 'losenge', ab le franconian (1) 'lausinga' pro 'italiano:
> bugia, interlingua: mendacio, mentita'; anno 1294.
> In mi ultime message io ha scribite: "Esque io debe sentir me lusingate?" e
> forsan isto es le unic italianismo que io ha introducite in le texto.
> Pro 'lusinga' interlingua ha: adulation, adular e adulator, flatteria,
> flattar e flattator, blandimento, blandir e blanditor con le adjectivo
> blande, e complimentari.
> Anglese, inter altere: flattery, to flatter, flatterer.
> Francese, inter altere: flatterie, flatter, flatter.

In portugese nos ha iste parola:

LISONJA
[Del espaniol "lisonja".]
S.f.
1. Laude affectate; adulation.

e iste verbo derivate:

LISONJEAR
[De "lisonja" + "-ear"]
V. t. d.
1. Cercar de agradar per "lisonjas"; laudar con excesso de affectation; adular.
2. Agradar a; satisfacer, delectar.
V. p.
3. Sentir placer, delectar se, vantar se, per reciper "lisonjas".
4. Sentir orgolio con; orgoliar se, honorar se, vangloriar se, vantar se.

Le phrase que tu cita in portugese ben esserea: "Eu devo sentir-me lisonjeado?"

Forsan il ha un relation inter le parolas. (ant. fr. losenge -> esp. lisonja?)
Si isto es le facto, port+esp+ita+fra pote basar un tal parola in interlingua.

Ensjo.