Finalmente, ante va a mi lecto le nocte passate, io ha discoperte le
explication del uso del supino in dictionarios e grammaticas latin.

In un section super le formas supine, on dice, "Il essera le practica de
iste libro in tote le listas de parolas a dar le supino del verbos
(ubi le forma existe) como le forma le plus commode a committer al
memoria pro le derivation de altere formas necesse."

Iste grammatica tanto ben lista le "partes principal" del verbo:

Usante le exemplo de "amo" (amare), on dice:

amo -  le prime persona singular, presente indicative, active
amare - le infinitivo del presente, active
amavi - le prime persona singular, perfecte indicative, active
amatum - supine

Isto corresponde al entratas in mi dictionarios del latino, que cita
iste 4 formas (si tote le formas existe).

Assi, on pote usar le forma supine a discoperir que es le forma del
participio perfecte (passate).  Isto es le forma usate in formar le
derivativos con le suffixos -ion, -ive, -ura, -or, -ori.  Assi mi
inseniante refereva a iste forma "supine" solmente a indicar le
forma del participio perfecte (derivabile de illo), que esseva usate
in formar parolas como  extraction  de verbos como "extraher [-trah-/-tract-]."

Le IED cita a pagina lvi que parolas que es le entratas in le dictionario
que ha derivativos basate super un thema distincte es accompaniate per
ambe themas, p.e. "abstraher [-trah-/-tract-]" significa que le prime
thema occurre con le majoritate de suffixos, durante que le thema secunde
occurre con le suffixos -ion, -ive, -or, -ori, -oria, -orio, -ura.

Le secunde thema corresponde in grammaticas latin al thema supine in le
partes principal del verbo.  (Illo non es identic con le supino, proque
on solmente usa le parte del supino que remane post remover le -um, e
iste parte remanente es le thema del participio perfecte).

Io spera que nos ora ha un melior comprension de iste "supino".

Stan