Gratias Amicos pro le expressiones de vostre amicitate.

Io visitava heri vespera mi frate. Un homine plus grande de su lecto. Un
pallor que te attrahe le attention. Ille adumbra un sorriso e me repete in
voce basse, al aure, in nostre dialecto, un breve expression que vole
dicer: Qual infortuna!

Que dicer? Nos ancora non sape le resultato.

Pro me, isto non es le prime vice, in iste circunstantias nos sape
communicar anque con nostre manos que se stringe.

Ma perque scriber re isto? Vide le subjecto: "Cinque giorni", cinque dies.
Io ha lassate per inadvertentia le titulo de un precedente message que io
solmente controlava pro cercar un data. Ma in iste cinque dies non pote
dicer multo re le nostre existentia.

Io non vole esse triste, ni affliger vos, Io ha necessitate de esser seren.
Isto es facile a dicer, e minus facile a esser lo.
Comocunque istos es momentos de recerca, de confider in nos mesme, cata uno
in su stato.
Sin facer de isto un tragedia o un motivo de predica, ma con le gusto de
sentir te viver, io pensa que nos sape trovar sempre al minus un
expectativa de un solution.
Postea nos da a isto tante interpretationes.
Illo que es valide, pro me, es que nos sape reager, anque quando il pare
que isto non sia ver o possibile.

Es illo ver que nos pensa in iste modo solmente quando nos ha un problema?
Si! Isto es ver. Isto es un fortuna, ma anque un lection, perque nos trahe
sempre un qualque cosa pro nos mesme.

Interlingua non se arresta coram nihil. Con interlingua nos pote tractar de
toto. Iste communitate es parve? No! Illo es grande perque nos sape facer
lo human.

Con amicitate,

Mario


On Sunday, July 04, 1999 7:02 AM, Jay Bowks
[SMTP:[log in to unmask]];

On Tuesday, July 04, 2000 11:31 PM, STAN MULAIK
[SMTP:[log in to unmask]] .