Stan, le linguas es un poco como un radioreceptor. Si on prende su radio a un altere loco e ausculta pro exemplo le undas medie on audi totalmente altere stationes - le que in plus alte grado naturalmente es valide pro le frequentias modulate de undas ultracurte. 
In svedese nos scribe filosof, mysterium, fysik, psykologi, retorik, Homeros, Odysseus.

_philtro_ in svedese es _*biberage de amor_.

Pro scopos purmente scientific on naturalmente usa le ortografia "traditional". Ergo on parla de _phon_ e on usa secundo standardisation international kWh etc.

Le litteration _phacultate_ io videva in un texto interlingua de un altere persona con un lingua ubi le litteration traditional non es presente.

Anglese etiam monstra exemplos ubi le ortografia traditional es hipercorrecte. Le optime exemplos que io me recorda de isto es le parolas Thames (le fluvio), Lithuania (de ubi on ha recipite le _h_ si non pro pretention scientific), e esque on non pronuncia _Tomas_ e non _THomas_?

In addition on pote dicer que iste comparation con le receptor de radio etiam vale pro Zamenhof creante su esperanto. Su horizonte lingual de ille habeva un tal aspecto que ille creava lo que ille creava. "Ille era un infante incantante de su tempore" como cantava le artista de cabarée Karl Gerhard (in Svedia).

Pensava
Kjell R.