In 1969, in un parve village german non lontan del citate Nuernberg,
le habitantes inscenava un dramatisation del nativitate in Bethlehem
reportate in le evangelio de Luc.  In le prime scena on vide Miryam e Yosef
in le stabulo, le un accommodate al altere conta le mangiatoria ubi dormi
Jesus.  Le scena es desolate e un vento ulula per le silentio mysteriose.
On audi un colpo debile al porta del stabulo, e Yosef, alarmate, se move
hesitantemente verso le porta -- apparentemente insicur super qui o que
poterea se trovar illac foras.    On expecta vider pastores de oves o
forsan le tres reges del oriente.  Sed no.  Al limine del porta sta un
ancian copula, conjuges, plicate  de etate e exhaustion.  Illes move se a
in le obscuritate del stabulo e un radio illumina lor visages rugose
markate de tristessa indescriptibile e de remorso.  In lor debilitate il
pare que illes suffre sub le peso de un secreto terribile.  Illes pete al
Yosef si illes pote vider le infante.

     Hesitante e perplexe, Yosef e Miryam move se al latere pro permitter
que le par tremblante approche al crippa del infante Jesus.  Con le dorsos
a Miryam e Yosef e al auditorio, le vetule femina pone le mano sub su shal
e prende un objecto e pone lo a in le crippa preter le infante.

     Le spectatores son confundite, "Qui son iste personas? E que illes
vole facer?"  Subito e alacremente le vetule par torna se a Yosef e Miryam.
E nunc es visibile un cambiamento radical.  Invigorate per lo que illes
veni de facer, le rugas de lor facies e lor posturas contorquite ha
disparite.  Illes va allegremente al porta, e con relevemento e con
surrisos de joia absolute illes regratia Miryam e Yosef e exi erecte e con
solemnitate.

     Miryam va al crippa pro investigar le objecto ponite illac. Sub le
copertura illa discoperi un pecia de fruta, apparentemente un pomo.
Intrigate, illa lo da al Yosef.  Post un observation attentive del fruta
ille surrisa e susurra a Miryam, "Esque possible?"

     "Que?" dice Miryam.

     "Ille conjuges --  Adam e Eva -- finalmente ha facite un restituition
de lo que illes ha robate!"

     Iste dramatisation del pardono de Adam e Eva al crippa del infante
Messia voleva demonstrar al habitantes del village german (e al omne
alteres qui ha auriculos pro audir)  que le prime Natal era le
comenciamento del travalio stupeficante facite per Deo pro pardonar nostre
peccatos.   Deo da nos le promesso de nove vita, e su promessa es plus
forte que nostre errores.  Al prime Natal, in un parve village judee non
lontan del citate Jerusalem, Deo comenciava su travalio de pardonar le
humanitate.  Le centro ipse de toto que es, que era, e que essera,
demonstrava que le natura human es vermente create in le imagine de Deo.
Deo ipse poteva devenir human e demonstrava que Ille, Ecce homo!, poteva
viver un vita divin sin compromisso.  Su dono de pardono es offerite al
mundo integre.  Il non ha ferimentos que Ille non pote sanar.  Il non ha
tristessa que Ille non pote transformar a in joia.