Seniores!
Salutes a totes!
Quasi al mesme tempore in que Grzegorz nos premia con su excellente
traduction de "Senior Cogito Lege un Jornal", ecce hic un altere
capitulo de Nocte in le Taverna.
C/S!!! Commentarios/Suggestiones!
Le travalio con le capitulo 4 jam comenciava...
=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=
=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D=3D
3
BERTRAM
Un altere conviva se levava.
Era un capite de capillos rubie, un cute blanc, un de ille creaturas
phlegmatic que non hesitara al toppar contra un cadaver pro [ter ma~o de
um fim].
Vacuava le vitro plen de vino, e con le barba in le manos albe, con le
oculos de verde-mar fixe, parlava:
=97 Vos sape, un femina me portava al perdition. Il era illa qui me
combureva le fronte in le orgias, e me discolorava le labios in le ardor
del vinos e in le mollessa de su basios, qui me faceva transversar
pallide le longe noctes de insomnia in le tabulas de joco, e in le
follias del imbracios convulse con que illa me premeva le sino! Il era
illa, vos lo sape, qui me faceva un die haber tres duellos con mi tres
melior amicos, aperir tres tumulos a illes qui plus me amava in le vita
=97 e depost, depost sentir me sol e abandonate in le mundo, como le
infanticida qui occideva su filio, o ille Moslem infelice insimul a su
Desdemona pallide!
Pois ben, io vos contara un historia que initia con le memoria de ille
femina...
Il habeva in Ca'diz un donzella... belle de ille brunessa del
andaluces, que il non ha vider las sub le frangias de mantellos
[acetinados=3DANG satin-like (cetim=3DANG satin=3DITA raso)], con le plan=
tas
tenere, le manos de alabastro, le oculos que brilla e le labios de rosa
d'Alexandria sin delirar sonios de illas per longe noctes ardente!
Andaluces! Vos es multo belle! Si le vino, si le noctes de vostre
terra, le brillo del luna de vostre noctes, vostre flores, vostre
perfumos es dulce, es pur, es inebriante, vos ancora lo es plus! Oh! Per
iste cercar eterne de delectos de un existentia focose io nunquam poteva
oblidar vos!
Seniores! Illac nos habe vino d'Espania, plena le vitros: =97 al salute
del espaniolas!...
(...)
Io amava multo ille juvene, illa se appellava Angela. Quando io era
decidite a maritar me con illa, quando post longe noctes perdite al aere
libere a reguardar la furtivemente ab le umbra un signo, un adeo, un
flor, quando post tante desiro e tante sperantia io la sorbeva le prime
basio, io debeva partir ab Espania a Danmark ubi me convocava mi patre.
Il era un nocte de singultos e lacrimas, de ploros e de sperantias, de
basios e promissas de amor, de voluptuositate in le presente e de sonios
in le futuro... Io partiva. Duo annos depost il era quando io retornava.
Quando io entrava in le casa de mi patre, ille era moribunde; ille se
geniculava in su lecto e regratiava Deo pro ancora vider me, poneva le
manos in mi capite, me baniava le fronte de lacrimas =97 illos era le
ultime =97 depost ille se lassava cader, poneva le manos in le pectore e
con le oculos in me murmurava: Deo!
Le voce se le suffocava in le gorga: Totes plorava.
Io tamben plorava, ma il era a causa de [saudades (dolor per le
absentia de un persona amate. On dice que iste parola solo existe in
portuguese!)] de Angela...
Tosto que io poteva reducer mi ricchessa a moneta io lo poneva in le
banca de [Hamburgo], e partiva a Espania.
Quando io retornava, Angela era maritate e habeva un filio...
Nonobstante mi amor non moriva! Ni le sue!
Multo ardentes habeva essite ille horas de amor e de lacrimas, de
[saudades] e basios, de sonios e maledictiones, pro nos oblidar nos le
un le altere.
(...)
Un nocte, duo figuras albava in le umbras de un jardin, le folios
tremeva al undear de un vestito, le brisas singultava al singultos de
duo amantes e le perfumo del violas sub lor pedes, del rosas e
caprifolios que se aperiva circa illes era ancora plus dulce, perdite in
le perfumo del capillos libere de un femina...
Ille nocte =97 il era un follia! era pauc horas e sonios de foco! E
quanto brevemente illes passava! Post ille nocte se sequeva altere,
altere... e multe noctes le folios susurrava al rader de un passo
mysteriose, e le vento se inebriava de delecto in nostre frontes
pallide...
Ma un die le marito sapeva toto: voleva representar de Othelo con illa.
Folle!...
Era alte nocte: io attendeva vider passar in le cortinas blanc le umbra
del angelo. Quando io passava un voce me appellava. Io entrava. =97 Angel=
a
con le pedes nude, le vestito laxe, le capillo disordinate e le oculos
ardente me prendeva per le mano... Io la sentiva le mano humide... Era
obscur le scala que nos ascendeva: io passava mi mano, molliate per le
sue, per mi labios. Illo habeva sapor de sanguine.
=97 Sanguine, Angela! De qui es iste sanguine?
Le espaniola agitava su longe capillos nigros e se rideva.
Nos entrava in un camera. Illa vadeva a cercar un luce e me lassava in
le obscuro.
Io cercava, tacteante, un loco pro seder, io toccava in un tabula. Ma
al passar lo le mano io lo sentiva baniate de humiditate: ultra, io
sentiva un capite frigide como le nive e molliate de un liquido viscose
e medio coagulate. Era sanguine...
Quando Angela veniva con le luce, io videva... Il era horribile!... Le
marito era decapitate.
Ille era un statua de gypso lavate in sanguine... Super le pectore del
assassinate era un infante [de bru=E7os (cubate con le ventre a basso...
"decubito ventral"?)]. Illa le levava per le capillos... Ille era morte
tamben: le sanguine que curreva ab le venas rupte de su pectore se
misceva al del patre!
=97 Vos vide, Bertram, illo era mi presente: ora sera, ben que nigre, un=
sonio de mi passato. Io es tue e tue solo. Il era pro te que io habeva
fortia bastante pro tante crimine... Veni, toto es preparate, que nos
fugi. A nos le futuro!
(...)
Il era un vita insan, le mie con ille femina! Era un viagiar sin fin.
Angela se vestiva de homine: illa era un formose garson assi. In tote le
resto illa era como tote le garsones libertin que in le tabulas del
orgia batteva lor tassas contra le sue. Illa jam bibeva como un anglese,
fumava como un sultana, montava a cavallo como un arabe e tirava le
armas como un espaniol.
Quando le vapor del liquores me ardeva le facie, illa me posava in su
genus, prendeva un mandolino e me cantava le cantiones de su terra...
Nostre dies era lanciate al somno como perlas al amor: nostre noctes,
si, era belle!
(...)
Un die illa partiva, ma me lassava le labios ancora combuste del sues e
le corde plen del germine de vitios que illa illac lanciava. Illa
partiva; ma su reminiscentia restava como le fantasma de un mal angelo
proximo a mi lecto.
Io voleva oblidar la in le joco, in le bibitas, in le passion del
duellos. Io deveniva un fur in le cartas de joco, un homine perdite per
feminas e orgias, un [espadachim=3DITA spadaccino (persona qui lucta con
spada legier)] terribile e sin corde.
(...)
Un nocte io cadeva ebrie al portas de un palatio: le cavallos de un
carro me calcava le capite contra le lapide. Io era succurrite ab ille
palatio. Depost amate: le familia era un nobile vetule vidue e un
beltate peregrin de 18 annos. Il non era amor vermente illo que io
sentiva per illa... Io non sape lo que illo era... Era un fatalitate
infernal. Le paupere innocente me amava; e io, recipite como le hospite
de Deo sub le tecto del vetule nobile, le dishonorava le filia, la
robava, fugiva con illa... E le vetulo debeva plorar su capillos blanc
maculate del dishonor de su filia, sin poter vengiar se.
Depost io me enoiava de ille femina. Le satietate es un tedio
terribile. Un nocte, in le qual io jocava con Siegfried =97 le pirata,
post perder le ultime joieles de illa, io la vendeva.
Le juvene invenenava Siegfried tosto in le prime nocte e se necava...
(...)
Ecce illac qui io es: si io voleva contar vos longe historias de mi
viver, vostre vigilias currerea troppo breve.
Un die =97 il era in Italia =97 satiate de vino e feminas, io vadeva
suicidar me. Le nocte era obscur e io habeva arrivate a un plagia. Io
montava un precipitio: alora mi ultime voce era un blasphemia, mi ultime
adeo, un malediction, mi ultime... io dice, mal, perque io me sentiva
levate in le aquas per le capillos.
Alora in le vertigine del necamento le desiro del vita se eveliava in
me. A principio illo habeva essite un cecitate, un nube ante mi oculos,
como al de ille qui se effortia in le tenebras. Le sete del vita veniva
ardente: io premeva ille qui me succurreva; lo faceva tanto, in un
parola, que sin lo voler, io le occideva. Fatigate del effortio, io
perdeva le conscientia.
Quando io recuperava le sensos io era in un [escaler=3DANG ship-boat,
jollyboat?] de marineros qui remava mar via. Illac io sapeva que mi
salvator habeva morite necate per mi culpa. Il era un fato, e nigre; e a
causa de isto io me rideva, durante que le filios del mar plorava.
Nos arrivava a un corvetta que era levante ancora.
Le commandante era un belle homine. Per le facies rubie le cadeva le
blonde capillos crispe ubi le vetustate albeava alicun filos.
Ille me demandava:
=97 Qui es tu?
Un disgratiate qui non pote viver in le terra e on non lassava morir in
le mar.
=97 Tu vole pois venir a bordo?
=97 Caso tu non me vole jectar al mar.
=97 Io non lo facerea: tu habe un belle figura. Io te portara con me. Tu=
servira...
=97 Io servira?... =97 e io me rideva: depost le respondeva frigide: las=
sa
que io me jecta al mar...
=97 Tu non vole servir? Tu vole alora viagiar de bracios cruciate?
=97 No: Quando il essera le hora del manovra io dormira, ma quando venir=
le hora del combatto necuno essera plus valente que io...
=97 Multo ben: Tu me place, diceva le vetule lupo del mar. Ora que nos e=
s
cognoscite dice me tu nomine e tu historia.
=97 Mi nomine es Bertram. Mi historia? Ascolta: Le passato es un tumulo!=
Demanda al sepulchro le historia del cadavere! Illo mantine le
secreto... Illo vos dicera solo que tene in su sino un corpore que se
corrumpe! Vos legera super le lapide un nomine =97 e non plus!
Le commandante rugava le supercilios e passava avante pro commandar le
manovra.
Le commandante portava a bordo un belle juvene femina. Creatura
pallide, semblarea al poeta le angelo del sperantia addormiente oblidate
inter le undas. Le marineros la respectava: quando per le noctes de luna
illa reposava le bracio in le [amurada=3DANG bulwark, gunwale?] e le faci=
e
in le mano, illes qui passava juxta illa se discoperiva respectuose.
Nunquam necuno la videva reguardos de orgolio, ni la audiva parolas de
cholera: illa era un sancta.
Illa era le marita del commandante.
Inter ille homine brutal e valente, rege brave in le alte-mar, sposate,
como le Doges de Venetia al Adriatico, a su elegante corvetta, inter
ille homine pois e ille madonna il habeva un amor de homine como lo
palpita le pectore que longe noctes se aperiva al lunas del oceano
solitarie, que addormiva pensante in illa al frigido del undas e al
calor del tropicos, que suspirava in le horas de camera a dormir, alte
nocte in le [amurada] del nave, memorante la in le nebulas del bruma, in
le nubes del postmeridie... Paupere folles! Il sembla que ille homines
ama multo! A bordo io audiva ab multe companiones lor amores simple: era
juvene feminas blonde ab Britannia e ab Normandia, o alcun espaniola de
capillos nigre viste al passar sedite in le plagia con su corbe de
flores, o addormite inter le orangieros fragrante, o dansante le
[fandango=3DANG fandango] lascive in le ballos al aere libere! Il los
habeva... proximo a me multe facies aspere e tostate al sol del mar que
se baniava de lacrimas...
Retro al historia. =97 Le commandante la tremeva como un folle... un pau=
c
minus que su honor, un pauc plus que su corvetta.
E illa!?... Illa in medio a su melancholia, su tristessa e su
pallidessa, illa surrideva al vices quando se perdeva sol in
pensamentos, ma era un surrider tanto triste que doleva. Paupere!
Un poeta la amarea super genus. Un nocte =97 securmente io era ebrie =97=
io
la faceva alcun versos. In le languide poesia io effundeva un essentia
pretiose que ancora non se habeva polluite in le mundo...
Il es ver que io plorava quando io faceva ille versos. Un die, menses
depost, io los legeva, rideva de illos e de me, e los jectava al mar...
Era le ultime folio de mi virginitate que io lanciava al oblivion...
Ora, plena le vitros: illo que io vos dicera es nigre, es un
reminiscentia horribile, como le [pesadelos: pesadelo=3DANG nightmare=3DI=
TA
incubo (sonio mal. "incubo" es un spirito qui provoca "pesadelo", ma non
es le "pesadelo" ipse. Iste parola es appoiate per 3 linguas o era un
selection arbitrarie ab italiano?)] in le Oceano.
Con su lacrimas, con su surrisos, con su oculos humide e le sino tumide
de suspiros, illa femina me affollava le noctes. Il era como un vita
nove que nasceva plen de desiros, quando io credeva que tote illos era
morte como infantes necate in sanguine al nascer.
Io la amava: Perque dicer vos plus? Illa me amava tamben. Un vice le
luce del luna era limpide e seren super le aquas, le nubes era blanc
como un velo brodate de perlas del nocte, le vento cantava in le cordas.
Io la bibeva in le puressa de ille luna, al frescor de ille nocte, mille
basios in le facies molliate de lacrimas, como on bibe le rore de un
lilio plen. Ille sino palpitante, le contorno [acetinado], io los
premeva super me...
Le commandante dormiva.
(...)
Un vice al matutinar, le [gajeiro (persona qui observa le horizonte ab
le POR ga'vea=3DANG main topsail?=3DITA gabbia, gaggio)] intervideva un
nave. Medie hora depost ille suspectava que era un pirata...
Nos arrivava plus e plus proxime. Un tiro de pulvere sic ab le corvetta
lo reclamava le bandiera. Illes non respondeva. Il se dava secunde:
Nihil. Alora un tiro de balla vadeva cader in le aquas del barca
incognite como un guanto de duello. Le barca que usque alora habeva
sequite un direction opposite al nostre e veniva proa contra nostre
proa. Illo rotava e nos presentava su flanco fumeate: un fulgure curreva
in le batterias del pirata, un strepito ressonante se sequeva... e un
nube de ballas veniva morir proximo al corvetta.
Illo non dormiva: rotava de bordo: le naves restava latere a latere. Al
discarga del nave de guerra le pirata tremeva como se illo voleva ir al
fundo.
(...)
Le pirata fugiva: le corvetta lo dava chassa: le discargas deveniva
alora plus forte ab ambe lateres.
Al fin le pirata semblava ceder. Le duo naves se attachava como pro un
lucta. Le corvetta vomitava su gente a bordo del inimico. Le combatto
deveniva sanguinarie =97 era un abattitorio!... Le pavimento del nave era=
lubric de tante sanguine, le mar aspirava plen de scumas al flottar de
tante cadaveres. In ille occasion on sentiva un fumo que ascendeva ab le
cala. Le pirata habeva date foco al pulveres... A pena le corvetta, per
un manovra osate, poteva distantiar se ab le periculo. Ma le explosion
le causava grande damnos. Alcun minutas depost le barca del pirata
volava per le aeres. Il era un scena pavorose vider inter ille inferno
de flammas, al strepito del pulvere, al reverberar stupende del foco in
le aquas, le homines lanciate al mar ir cader in le oceano.
Alcunos al medio combuste se jectava al aqua, alteres con le membros
excoriate e le pelle a discollar se ab le corpore natava ancora inter
dolores horribile e moriva torquente se in maledictiones.
A un [le'gua (unitate de mesura, equivalente a 6 km)=3DITA lega=3DANG
league] del scena del combatto il habeva un plagia feroce, secate de
roccas. Illac se salvava le piratas qui poteva fugir.
E in ille tempore, durante que le Commandante se batteva como un bravo,
io le dishonorava como un coardo.
Io non sape como se passava le tempore tote que decurreva depost. Il
era un vision de delectos maledicte!... Era le amores de Satan [(il me
sembla que alque manca hic... "e"?)] de [Eloa' (Eloah?)], del morte e
del vita, in le lecto del mar.
Quando un die io eveliava ab ille sonio, le nave se habeva arenate in
un [banco de areia=3DITA banco, cordone littorale]: le strider del kil a
morir in le arena gelava a totes... Mi eveliar era a un crito de
agonia...
=97 Olah, femina, tavernera maledicte, tu non vide que le vino se finiva=
?
Depost era un quadro horribile! Era nos in un rate in le medio del mar.
Vos qui legeva Don Juan, qui faceva forsan ab ille veneno vostre Biblia,
qui dormiva le noctes del satietate, como io, con le facie super illo, e
con le oculos ancora fixe in illo videva tante vices le matino arrivar,
sape quanto [se coa] de horror a ille homines jectate al mar, un mar sin
horizontes, al balancio del aquas, que sembla suffocar su derision in le
mutessa frigide de un fatalitate!?...
Un nocte, le tempesta veniva... Il habeva solo tempore pro amarrar
nostre munitiones... Il era necessarie vider le oceano rugiente in le
obscuro, como un grege de leones famelic, pro saper que es le
tempesta!... Il era necessarie vider la ab un rate al luce del tempesta,
al blasphemias de illes qui non crede e maledice, al lacrimas de illes
qui spera e despera, al singultos de illes qui treme e fremita de
espavento como ille qui batte al porta del nihil... E io, io rideva: era
como le genio del scepticismo in ille deserto. Cata unda que scopava
nostre lignos dissuite traheva un homine, ma cata unda que rugiva a mi
pedes semblava respectar me. Illo era un oceano como ille de foco, ubi
cadeva le angelos perdite de Milton =97 le ceco: quando illes passava
secante los a natata, le aquas del palude se premeva: le morte era pro
le filios de Deo, no pro le bastardo del mal!
Tote ille nocte, io lo passava con le marita del commandante in le
bracios. Il era un hymeneo terribile illo que se consummava inter un
discredite e un femina pallide que affollava: le lecto nuptial era le
oceano, le scuma del undas era le seta que nos attapetava le lecto. In
medio a ille concerto de ululos que nos vadeva al pede, le gemitos nos
suffocava e nos rolava imbraciate, ligate a un cablo del rate, per super
le lignos...
Quando le aurora veniva, nos restava cinque: io, le marita del
commandante, ille e duo marineros...
Alcun dies nos mangiava alcun biscuits repassate del [salsugem=3DANG
saltness] del aqua del mar. Depost toto quanto il ha de plus horribile
se passava...
=97 Perque tu pallidi, Solfieri? Le vita es assi. Tu lo sape como io lo
sape. Que es le homine? Es le scuma que ferve hodie le torrente e deman
syncopa, alcun cosa de folle e mobile como le unda, de fatal como le
sepulchro! Que es le existentia? In le juventute lo es kaleidoscopio del
illusiones, on vive alora del [seiva=3DANG sap=3DITA sugo] del futuro.
Depost nos [envelhecemos: envelhecer=3DITA invecchiare=3DANG get old]:
Quando nos arriva al trenta annos e le sudor del agonias nos grisa le
capillos ante le tempore e marceva, como nostre facies le sperantias
nostre, nos oscilla inter le passato visionarie e iste deman del vetulo,
gelate e deserte depost como un cadavere que on bania ante dar lo al
sepulchro! Miseria! Follia!
(...)
=97 Io vos diceva que succederea un cosa horribile: il non habeva plus
alimentos, e in le homine eveliava le voce del instincto, del entranias
que habeva fame, que demandava su alimento como le can del abattitorio,
anque se esserea sanguine.
=97 Le fame! Le sete!... Toto quanto il ha de plus horribile!...
In veritate, seniores, le homine es un creatura perfecte? Statuario
sublime, Deo exhaureva in le taliar de ille marmore tote su
minutiositate. Promitteva (...?) divin, le plenava le cranio
protuberante del luce del genio. Le levava per le mano, le monstrava le
mundo ab le alto del montania, como Satan quaranta seculos depost lo
faceva a Christo, e le diceva: Vide, tote illo es belle =97 valles e
montes, aquas del mar que spuma, folios del foreste que treme e susurra
como le alas de mi angelos =97 tote illo es tue. Io te faceva le mundo
belle in le velo purpuree del crepusculo, io te aureava al radios de mi
facie. Ecce lo, rege del terra! Bania le fronte olympic in ille brisas,
in ille rore, in le scuma de ille cataractas. Sonia como le nocte, canta
como le angelos, dormi inter le flores! Reguarda! Inter le folios
florite del valle dormi un creatura blanc como le velo de mi virgines,
blonde como le reflexo de mi nubes, harmoniose como le brisa del celo in
le [arvoredos: arvoredo=3DITA alboreto=3DANG grove] del terra. Illa es tu=
e:
evelia la, ama la e illa te amara; in su sino, in le undas de ille
capillo, te neca como le sol inter vapores. Rege in le pectore de illa,
rege in le terra, vive de amor e credentia, de poesia e bellessa, leva
te, vade e tu essera felice!
Tote illo es belle, si!... ma ille es le ironia plus acerbe, le
deception plus aride ab tote deceptiones. Tote illo dispare ante duo
factos multo prosaic =97 le fame e le sete.
(...)
Tote illo, seniores, pro dicer vos un cosa multo simple... un facto
vetule e notorie, un practica del mar, un lege del naufragio =97 le
anthropophagia.
Post duo dies de finite le alimentos restava ancora tres personas: io,
le commandante e illa. =97 Era tres figuras macillente como le cadavere,
cuje reguardos funde e tenebrose se injectava de sanguine como le
follia.
Le uso del mar =97 io non vole dicer le voce del natura physic, le crito=
del egoismo del homine =97 manda le morte de un pro le vita de totes. Nos=
tirava le sorte... le commandante habeva per lege morir.
Alora le instincto de vita se le eveliava ancora. Pro un die plus de
existentia, plus un die de fame e sete, de lecto humide e scopate per le
ventos frigide del nord, plus alcun horas morte de blasphemia e de
agonia, de sperantia e despero, de orationes e discredentia, de febre e
anxietate, le homine se geniculava e plorava, gemeva a mi pedes...
Reguarda, diceva le miserabile, que nos attende usque deman... Deo
habera compassion de nos... Per vostre matre, per le entranias de vostre
matre! Per Deo si ille existe! Lassa me ancora viver!
Oh! Le sperantia es pois como un parasita que morde e dispecia le
trunco, ma quando illo cade, quando mori e se putreface, ancora lo preme
in su convulse bracios! Attender! Quando le vento del mar flagella le
undas, quando le scuma del oceano nos lava le corpore livide e nude,
quando le horizonte es deserte e sin termino e le velas que albea al
distantia sembla fugir! Paupere folle!
Io me rideva del vetulo. Io habeva le entranias in foco. Morir hodie,
deman, o depost... Toto me era indifferente, ma hodie io habeva fame, e
io me rideva perque habeva fame.
Le vetulo me rememorava que ille me habeva acceptate a bordo, per
pietate de me, me rememorava que ille me amava... =97 e un torrente de
singultos e lacrimas necava le bravo qui nunquam pallidiva ante le
morte.
Il sembla que le morte in le oceano es terribile al altere homines:
Quando le sanguine les irrora le facies, les satura le manos, illes
curre al morte como un fluvio al mar, como le crotalo al foco. Ma
assi... in le deserto del aquas... illes lo time, treme ante ille cranio
frigide del morte!
Io me rideva perque io habeva fame.
Alora le homine se levava. Le furia ascendeva in ille con le ultime
agonia. Ille vacillava, e un sudor frigide le curreva in le pectore
discarnate. Ille me premeva in su bracios jalnesc, e nos luctava ambes
corpore a corpore, pectore a pectore, pede per pede... pro un die de
miseria!
Le luna jalnesc levava su facie discolorate, como un prostituta
fatigate de un nocte de devassitudine, le celo obscur semblava derider
de ille duo moribundos qui luctava pro un hora de agonia...
Le valente del combatto syncopava... cadeva: io le poneva le pede super
le gorga, le suffocava e ille expirava...
Non coperi le facie con le manos =97 vos facerea le mesmo... Ille
cadavere era nostre alimento per duo dies...
Depost, le aves del mar jam bassava pro compartir mi preda; e al mi
noctes [fastientas: fastiento=3Dcon POR fastio (< LAT fastidio?) =3Dmanco=
de
appetito] un umbra veniva reclamar su ration de carne human...
Io lanciava le restos al mar...
Io e le marita del commandante passava un die, duo, sin mangiar ni
biber...
Alora illa me proponeva morir con me. =97 Io la diceva que si. Ille die=
era le ultime agonia del amor que nos combureva: nos lo guastava in
convulsiones pro sentir ancora le melle fresc del voluptuositate baniar
nos le labios... Era le delecto febril que pote haber duo creaturas in
delirio de morte. Quando io me liberava ab su bracios, le debilitate la
faceva delirar. Le delirio deveniva plus longe, plus longe, illa se
curvava super le undas e bibeva le aqua [salgada: salgado=3DITA salso] e
me lo offereva in le manos pallide dicente que illo era vino. Le
[gargalhadas=3DANG outburst of laughter; gargalhar=3DITA sghignazzare]
frigide veniva plus [de entuvi'ada]...
Illa era folle.
Io non dormiva, io non poteva dormir: un somnolentia ardente me ferveva
le palpebras, le halito de mi pectore semblava foco, mi labios sic e
findite se rorava de sanguine.
Io habeva febre in le cerebro... e mi stomacho habeva fame. Io habeva
fame como le bestia.
Io la premeva in me bracios, la opprimeva in le labios mi bucca in
foco, la premeva convulsive, la suffocava. Illa era ancora tanto belle!
Io non sape qual delirio stranie me dominava. Un vertigine me circava.
Le mar semblava rider de me e rotava circa, scumante e verdesc, como un
vortice. Le nubes planava currente e semblava filtrar sanguine nigre. Le
vento que me passava in le capillos murmurava un memoria...
Subito io me sentiva sol. Un unda me rapeva le cadavere. Io lo videva
flottar pallide con su vestes blanc, seminude con le capillos baniate de
aqua; io lo videva ascender in le scuma del undas, disparer e flottar de
novo; depost io non lo distingueva plus: =97 era como le scuma del undas,=
como un drappo lanciate in le aquas...
Quante horas, quante dies io passava in ille [modorra], io ni lo
sape... Quando io eveliava ab ille [pesadelo] de homine eveliate, io era
a bordo de un nave.
Il era le [brigue=3DANG brig] anglese Swallow, que me habeva salvate...
Olah, tavernera, bastarda de Satan! Tu non vide que io habe sete e le
botillas es sic como tu facie e como nostre gorgas?
|
