Car amicos,
In le numero 42 (autumno 2010) de "Voce de Interlingua"
io ha inserite le traduction de un texto del famose neuroscientista
Antonio Damasio.
Il se tracta del prime paginas de su libro "Le error de
Descartes".
In iste libro Damasio monstra que le corpore human e
su spirito non es duo differente e separate aspectos o
partes del homine, ma que illos forma un unitate inseparabile.
Sin le existentia del uno le altere non pote exister.
Salutes de
Piet Cleij
LE ERROR DE DESCARTES
Libro de ANTONIO R. DAMASIO
Antonio R. Damasio, professor de scientias neurologic del universitate de
California Sud e professor de neurologia del universitate de Iowa, es un
del plus eminente recercatores in le mundo super le terreno del neurologia.
Pro su labores ille - con su sposa Hanna Damasio - ha essite premiate
numerose vices.
Antonio R. Damasio es le autor de un serie de excellente libros, que ha
ganiate fama mundial. Su ultime obra es de iste anno, "Self comes to Mind",
que jam immediatemente post su publication ha eveliate un interesse enorme
in multe paises.
Le libro que ha essite su prime grande successo, es le libro que porta le
titulo surprendente "Le error de Descartes" del anno 1994. In illo Damasio
explica que nostre cerebro, que pensa, calcula e decide es le mesme cerebro
que ride, plora, ama, detesta o gaude. Sin emotiones il es impossibile
esser rational. Con isto Damasio se oppone al idea secular, que es anque le
idea de Descartes, que le corpore e le spirito esserea duo differente e
separate aspectos del homine.
Describente e explicante su theoria remarcabile ille se basa super su
experientia con su malados, un experientia de multe annos. Ille monstra
como le ration face uso de nostre emotiones e sentimentos pro formar nostre
vision del mundo.
"Le error de Descartes" es tanto in aspecto human como in aspecto
scientific un libro magnific, que attesta de grande optimismo e confidentia
in le spirito human.
Ecce un parte del introduction del libro:
Ben que io non sape exactemente lo que ha eveliate mi interesse pro le base
neurologic del ration, io me rememora ben le momento que io esseva
convincite que le ideas traditional super le rationalitate non poteva esser
ver. Desde le plus juvene annos de mi vita on me habeva inculcate, que pro
prender decisiones judiciose, on debe guardar frigide le capite, proque le
sentimento e le ration es absolutemente incompatibile.
Pauco a pauco io me habeva accostumate al idea que pro le mechanismos del
ration il esseva reservate un section special del spirito, ubi emotiones
non poteva entrar, e quando io reflecteva super le cerebro detra iste
spirito, io me representa duo separate systemas neural, uno pro le ration e
uno pro le emotiones. Quanto a nostre spirito e nostre systemas neural,
iste conception del relation inter ration e emotion esseva multo
diffundite.
Ma alora io faceva le cognoscentia del persona le plus phlegmatic, le minus
emotional que on pote figurar se, un homine intelligente, cuje ration
practic, malgrado isto, esseva tanto alterate, que in le implicationes de
su vita quotidian isto duceva a un concatenation de errores de
judicamento, e a un negligentia continue de lo que esseva considerate
socialmente adaptate e esserea avantagiose pro ille ipse.
Ille esseva totalmente san de spirito, usque al momento que un maladia
neurologic ha destruite un certe parte de su cerebro, lo que ha causate
que de un die al altere a ille mancava seriosemente le capacitate de
prender decisiones. Ille continuava a disponer de tote le medios auxiliar
del quales nos suppone generalmente que illos es necessari pro un
comportamento rational. Ille habeva le cognoscimentos necessari e anque su
memoria esseva sufficiente; ille parlava fluentemente e poteva facer
calculationes; ille esseva capabile de analysar problemas abstracte. Su
incapacitate de prender decisiones esseva accompaniate de solmente un sol
phenomeno importante: un cambiamento marcate del capacitate de experir
sentimentos. Le damno de un certe parte del cerebro habeva deregulate non
solmente su ration, ma anque su vita emotive, e iste coherentia esseva pro
me un indication que le sentimento esseva un parte essential del machineria
del ration. In le curso del vinti annos que io ha examinate e tractate un
grande numero de malados neurologic, io ha potite vider lo sempre de novo,
lo que me permitteva de elaborar iste prime indication pro un hypothese
testabile.
In iste libro io vole defender le these que le ration es minus pur que le
majoritate de nos pensa o desira , e que emotiones e sentimentos non
penetra in le bastion del ration, ma que illos es totalmente incorporate in
le retes del ration, non solmente a nostre avantage, ma anque a nostre
disavantage. Ante le developpamento de cata persona individual il vale que
strategias de pensar se forma probabilemente gratias al fortia ducente del
mechanismos del regulation biologic. Justemente iste mechanismos se exprime
in emotiones e sentimentos. E anque post quam le strategias de pensar jam
se ha formate e fixate, le capabilitate pro usar los efficacemente es
probabilemente in alte mesura dependente del capabilitate de experir
sentimentos.
Isto non vole dicer que in certe circumstantias emotiones e sentimentos non
pote causar chaos in le processos del ration. Desde multe annos nos sape
que illos pote confunder iste processos e anque recercas recente monstra
que distortiones emotional pote influer negativemente le processo normal de
pensar. Pro iste ration il es si remarcabile e surprendente que le absentia
de emotiones e sentimentos es si nocive e si menaciante pro le
rationalitate typicamente human, que nos permitte, conformemente a nostre
perspectivas personal, de prender decisiones super nostre usos social e
principios moral.
Ma isto non vole dicer que quando le sentimentos nos favora, illos decide
pro nos, ni que nos non es individuos rational. Io assere solmente que
certe aspectos de emotion e sentimento es indispensabile pro nostre
rationalitate. In le caso le plus favorabile emotiones nos monstra le
direction correcte, ducente nos in le processo de decider a un puncto ubi
nos pote facer uso optimal del medios auxiliar del logica. Quando nos debe
pronunciar un judicamento moral, prender un decision super le curso de un
relation personal, facer planos pro le futuro o regular cosas a fin de
evitar problemas in nostre vetule annos, nos es attaccate per insecuritate.
Emotion e sentimento nos adjuta, insimul con le machineria physiologic in
nostre cerebro, a executar le carga discoragiante que nos incontra quando
nos debe predicer un futuro insecur e debe ager conformemente.
Io comencia a dar un analyse del historia del maladia de Phineas Gage qui
ha vivite in le dece-none seculo. Pro le prime vice le comportamento de
iste ingeniero canadese ha monstrate le relation inter un rationalitate
deregulate e le damno de un certe parte del cerebro. Postea io discute
recercas recente de su actual pendants e resultatos relevante de recercas
neuropsychologic de homines e animales. Post isto io monstra que le ration
human non depende de un sol centro cerebral, ma que il ha plure systemas in
le cerebro, que collabora a multe nivellos de organisation neuronal. Le
areas cerebral "plus superior" como illos "plus inferior", del areas
prefrontal del cortice cerebral usque al hypothalamus e le trunco cerebral
ambes inclusive, collabora al ration.
Le nivellos inferior del fundamentos neural del ration regula anque le
processos del emotiones e sentimentos, e in plus le vital functiones
corporal del organismo. Iste nivellos inferior ha un interaction con quasi
tote le organos, de sorta que le corpore face parte immediate del catena de
processos que duce al rationamentos le plus abstracte, al capacitate de
prender decisiones e, finalmente, a comportamento social e creativitate.
Con emotion e sentimento anque le regulation biologic joca un rolo in le
ration human.
Il es fascinante de retrovar super le nivello del functionamento spiritual,
que in multe alte grado es characteristic pro le homine, le umbra de su
passato evolutionari, ben que Charles Darwin lo jam habeva previdite,
quando ille constatava que le constitution corporal del homine porta in se
le stampa indelibile de su origine primitive. Ma le facto que nostre ration
superior es dependente de structuras primitive de nostre cerebro, non face
de iste ration superior un ration primitive. Quande nos age secundo
principios ethic, nos debe facer uso de simple systemas de connexion in
nostre cerebro, ma isto non noce a iste principios ethic. Le structura del
ethica non collabe, nostre moral non es menaciate e in individuos normal le
voluntate continua a esser le voluntate. Lo que cambia forsan, es nostre
vista in le maniera como le biologia ha contribuite a certe principios
ethic que se crea in un ambiente social quando interreage in certe
circumstantias un grande numero de individuos con le mesme proprietates
biologic.
Le thema principal de iste libro es le sentimento. Io non habeva le
intention de occupar me de iste subjecto, ma io lo debeva, proque io voleva
saper plus del machineria cognitive e neural detra le capacitate de
rationar e de prender decisiones. Le secunde idea que io defende in iste
libro es que essentialmente sentimentos non es vage qualitates copulate al
spirito, ma que illos es sensationes directe de un certe paisage: le
paisage del corpore.
Mi investigationes de malados neurologic cuje vita emotive ha essite
deregulate per damnos cerebral, me ha date le idea que sentimentos es minus
insasibile que nos ha sempre supponite. Forsan nos pote comprender le
aspectos mental e forsan nos pote mesmo trovar lor base neural. Elaborante
le actual ideas neurobiologic io suggere que le structuras que es essential
pro le vita emotive, non se limita al cognite collection de structuras
cerebral que nos nomina le systema limbic, ma que a iste structuras
essential pertine anque un numero de areas prefrontal del cortice cerebral.
Io defini 'sentimento' como lo que vos e io pote vider quando nos reguarda
per un fenestro que offere le vista immediate super un representation
continuemente actualisante del structura e stato de nostre corpore. Si vos
vos figura iste vista como un paisage, vos pote comparar le 'structura
corporal" con formas palpabile in un spatio, durante que le 'stato
corporal' es comparabile con le lumine e le umbras, le movimento e le sono
de iste formas. In le paisage del corpore le formas palpabile representa le
organos (corde, pulmos, intestinas, musculos), durante que le lumine e le
umbras, le movimento e le sono symbolisa lo que le organos face a un certe
momento. Dicite in pauc parolas, un sentimento es le 'vista' momentan super
un parte del 'paisage corporal'. Illo ha un certe contento - le stato
corporal e le systemas neural specific que es su base, a saper le systema
nervose peripherique e le areas cerebral que se occupa del integration del
signales relative al structura corporal e le regulation. Proque le momento
quando le paisage corporal es vidite, coincide practicamente con su
perception o con le memoria de un altere cosa que non pertine al proprie
corpore - un visage, un melodia, un odor - le sentimento deveni le 'agente
de gusto' de iste altere perceptiones. Ma sentimentos es plus que iste
definition. Como io va explicar, le stato corporal, influite per le
"gusto", que pote esser positive o negative, es accompaniate e completate
per un simile maniera de pensar: quando nostre stato corporal es positive e
agradabile, nos pensa rapide- e creativemente; quando nostre stato corporal
tende a lo que es disagradabile, nos pensa lentemente e nos cade in le
repetition.
In iste respecto nostre sentimentos es le graduatores pro le mesura de
harmonia inter nostre natura e nostre circumstantias. Sub nostre "natura"
io comprende non solmente le pacchetto de geneticamente fixate adaptationes
que nos jam possede al momento de nostre nascentia, ma anque nostre
acquisationes individual, que se developpa per le facto que, si o non
consciente- e voluntarimente, nos reage a nostre ambiente social.
Sentimentos e le emotiones del quales illos origina, non es un luxo. Illos
servi como guidas interne, e illos nos adjuta pro dar a altere personas
signales per lequales, a lor torno, iste personas face guidar se.
Sentimentos non es insasibile ni vage. Contrarimente a lo que dice le
scientia traditional, le sentimentos pertine a nostre cognition assi como
anque altere representationes mental. Illos es le resultato de un joco
combinate physiologic, que ha facite del cerebro le spectator interessate
del corpore.
Sentimentos monstra nos un umbra del portata del biologia del organismo e
illos reflecte le action del mechanismos del vita ipse. Si nos, homines,
non habeva le possibilitate de observar nostre statos corporal, que es
dolorose o agradabile, nos non cognoscerea ni dolor ni felicitate, ni
desiro ni compassion, ni tragedia ni triumpho.
--
Pro leger le archivos e pro modificar o cancellar le subscription:
http://listserv.icors.org/archives/interlng.html
|