Io vole indicar que io non ha venite facilemente a decider que le
interlingua debe admitter le 'gerundivos' como participios imperfecte.
Io solmente decideva isto quando io scribeva super le verbos in mi
libro.

Mais quando io habeva discoperite que le antique francese habeva iste 
formas, e que le ration de omitter los esseva arbitrari e arrogante, 
io videva necun ration de non acceptar los in tote le principal linguas 
fontal. 

In le introduction al IED Gode scribeva "De plus, le investigation non
pote esser limitate al vocabulario moderne currente. Per exemplo durante
que le parola moderne francese 'tuer' (occider') monstra necun relation al
parola italian 'uccidere' del mesme senso, il ha vestigios de illo in 'occire',
e mesmo in espaniol, cuje parola normal pro occider es 'matar', un vetere
verbo correspondente con le italian 'uccidere', le francese 'occire' ha supervivite
in al minus in le forma participial 'occiso'. In iste caso--e similarmente in alteres
similar--on debe rationar que celate al posterior de illo e representate per 'tuer'
e 'matar' il ha plus vetere formas correspondente con italian 'uccidere,' tal que
le requirementos de internationalitate es satisfacite in respecto a un parola
pro 'occider' que corresponde directemente al latin 'occidere'." p. xxvii IED.

Assi le cerca del linguas antique de un lingua moderne es possibile quando
le lingua fontal moderne manca de un variante.

Io debe adder a Ferdinando, que interlingua non esseva create secundo
alcun preconceptiones de lo que esseva necesse in un lingua constructe.
Le regulas solmente es super un processo objective pro trovar formas
international sin alcun preconceptiones in un gruppo de linguas que ha
descendite de un ancestre commun o que ha excambiate vocabulos inter
le un le altere. Interlingua es lo que es commun in le linguas fontal. Illo
es lo que illos es. In iste respecto interlingua es totalmente opposite a
esperanto. E a vices lo que es in le realitate es variantes parallel synonyme.
Interlingua accepta toto de illos quando cata un ha tres variantes. 

Le grammatica seque le mesme regulas.

 In le fin Gode habeva credite que interlingua esseva le formas
commun in le territorio de lo que ille nominava 'Romania', le territorio
in que il ancora ha vestigial influentias del latino.  Habente un ancestre
commun a plure linguas face possibile le similaritate de parolas in illo.
E le prototypo es le forma ancestral, o theoretic o documentate le plus
proxime a tote le variantes e lor derivativos in le linguas fontal, con le
condition que necun characteristica de un sol variante pote influentiar
le forma prototypic quando il ha tres altere formas con un prototypo 
commun.

Nota equalmente a p. xxx del IED: "In remaner consistente con le 
scopo general de evolver formas nonspecializate international, le
prototypos non debe esser determinate per un characteristica que occurre in
solmente un lingua. Un characteristica monolingual debe esser ignorate
si un tal procedura non reduce le rango international subto le minimo
stipulate [in tres variantes]." 

Assi si il ha solmente tres variantes on debe usar tote le characteristicas 
de illos pro determinar le prototypo le plus proxime a illos. Ultra tres variantes, 
on pote ignorar un characteristica in solmente un lingua, si le altere tres ha un 
prototypo commun proxime a illos. Iste regula ha le effecto que le resultatos es
minus 'archaic'.

Il es necesse equalmente saper le regulas per le qual, p.e. le formas latin
ha transformate se in varie manieras in le linguas filial.  Il ha libros que
insenia le cambios phonemic inter latino e le varie linguas romance.
Un es 
  Boyd-Bowman, P. (1954, 1980). From Latin to Romance in Sound Charts.
     Georgetown: Georgetown University Press.

Io pensa que tu ancora pote comprar isto de Amazon.com.

Quando on sape iste regulas de transformation, on pote inferer retrospectivemente
le forma commun ancestral commun a plure variantes.


--
Pro leger le archivos e pro modificar o cancellar le subscription:
http://listserv.icors.org/archives/interlng.html