Ancora un parve pecia. Commentarios supra le IA sia multo benvenite 


La Littera
     -I-
Balanciante prudentemente, Eric vacilla al sentiero stricte a su porta de 
entrata. Le ramos del sepe gratta preter le pila de CDs – baff ! un  o duo de 
los strepita al terra. Un disco rola super le tegulas, le lumine solar reflecte 
violentemente in illo e le ceca pro un momento. Ille va retrovar lo tosto, no 
problema… Merda, le cassa de un del CDs ha essite rumpite in duo. De novo, 
ille non prendeva un sacco al bibliotheca, ni un moneta pro comprar un la. Sub 
le CDs ille tene un cassa con un pizza e inter le indice e le pollice de su mano 
sinistre pende un bottilia de Lambrusco. Si solo isto non cade ! Eric pensa, 
durante que ille sta avante le porta e considera como ille poterea tirar le 
claves del tasca.   

Post ille poneva le pizza e le CDs al container del immunditiasjuxta le porta – 
tenente le bottilia in su mano pro le securitate – Eric recerca le tascas de su 
jaco. Ille non los trova a sinistra, ni a dextra. Ille tocca in van su pantalones e 
va qualque passos a retro al sentiero. E si, ecce los, juxta le cassa rumpita, 
ille credeva ja que ille audiva tintinnar alco, ma il ha bastante cosas in le jardin 
que pote sonar assi. Ille los eleva con un digito, cape le CD del herba al 
mesme momento e scopa lo nette a su jeans. Pois ille picca le clave rubie in le 
serratura, que sempre aperi un poco difficile in le hiberno, e con pena ille pulsa 
aperte le porta displaciante e susurrante.
Tote brochuras de publicitate e folios de reclamo de novo, ille deberea 
finalmente placcardar iste sticker que ille non vole reclamo al cassa de litteras 
finalmente, que ille ha in casa ja desde menses.   

Eric poneva toto al tabula de cocina, ille discorca le bottilia e se infunde un 
vitro de labrusco. Ille mitte le CD que perdiva su cassa in le stereo e va tra le 
corridor verso le WC. Inter le jornales al matta ille vide un grande inveloppe 
brun. Ille lo collige, illo senti sec. « Eric Mustarda » ille lege, in un scriptura 
belle e de modo ancian.
Pro le resto nulle adresse, ni un timbro. Ille torna le inveloppe. Le marca con « 
Barremeyers, officio de advocatos »  non le vole dicer nulle cosa.  
Ille non haberea oblidate remitter le pagamento a su ex ? Suzanna poterea 
facer multo, ma ingagiar un advocato assi tosto? No… Oh que, ille non ha 
moneta totevia, le facturas impagate se trova al tabula inter le cinerieras e le 
vitros vacue ja desde septimanas. Con un sentimento flaccide in le ventre Eric 
flana verso su prime vitro de vino e se lassa cader a un sede pro ir leger le 
littera. Ille aperi le inveloppe con un aperitor de bottilias e extrahe un folio de 
papiro pesante e plicate tense.  Un odor mucide penetra su naso quando ille 
displica le littera, isto le sembla vagemente cognite, ma ille non pote se 
rememorar de ubi. Ille pende ancora un altere bibita tosto, ante ille comencia 
leger le prime lineas in iste scriptura ordinate…       



Veurzichtig balancerend zwiemelt Erik het smalle padtien naor de veurdeure 
op. De takken van de hege schaampt langes de stapel cd’s - pats! daor 
klettert der een paar tegen de grond. Een schiefien rolt aover de tegels, het 
zunlöcht weerkaatst der grel in en verbliendt hum even. Die vindt e zo wel 
weer… Shit, ien van de hoesies is deur de midden ebreuken. Hij had weer gien 
tassien mit-eneumen naor de bieb, en ok gien kwartien um der iene te kopen 
daor. Onder de cd’s holdt e een pizzadeuze vaste en tussen zien 
linkerwiesvinger en doem bongelt een flessien Lambrusco. As die mar niet valt! 
denkt Erik, intied dat e stille holdt veur de deure en prakkezeert hoe as e de 
sleutels uut de buse mut kriegen

Naodat e de pizza en de cd’s op de gruunbak naost de veurdeure hef elegd – 
de flesse holdt e veur de wissigheid zölf vaste- deurzuukt Erik de busen van 
zien jasse. Links zit ze niet, rechts ok niet. Hij bevuult vergees zien bokse en 
löp dan een endtien terogge het pad of. Ja heur, daor ligt ze, naost het 
gebreuken plastic, hij miende al wat gerinkel eheurd te hebben, mar der lig 
zoveule in de tune wat as zo klinken kan. Hij pakt ze mit een vinger op, vist 
toeglieks de cd uut het grös en veegt die schoon an zien spiekerbokse. Dan 
stek e de rooie sleutel in het slot, dat altied wat muilijk lösdreit mit de 
winterdag, en mit een geschoef en geritsel douwt e de deure muizam lös. 
Allemaole reclame en huus-an-huusbladties weer, hij mut die ja-nee-sticker 
toch iens op de brievenbusse plakken, die hef ie al maonden in huus.

Erik hef alles op de eettaofel elegd, dreit het flessien lös en döt humzölf een 
glas Lambrusco in. De cd die as zien hoesien kwiet ewörden is zet e op en dan 
löp e de gaank in hen de wc. 
Tussen de kraanten op de matte lig een grote, broene envelop. Hij pakt hum 
op, het vuult dreuge an. Erik Mutsaers stiet der in een nuver, olderwets 
haandschrift op eschreven. Gien adres wieders, gien postzegel. Hij dreit de 
envelop umme. De stempel mit Advocatenkantoor Barremeyers zeg hum niks. 
Hij zol toch niet vergeten ween de alimentatie aover te maken? Suzie is töt 
veule in staat, mar um now drek een advekaot in te schakeln… Noh ja, hij hef 
toch gien geld, de rekenings ligt al weken onbetaald tussen de assebakken en 
lege glazen op taofel. Mit een wee gevuul in de boek sloft Erik naor zien eerste 
glas wien en ploft op een stoel daele um de brief te gaon lezen. Hij ritst de 
envelop lös mit een flesseneupener en haalt een vel strak gevolden zwaor 
pepier teveurschien. Een moffe geur dringt zien neuze binnen as e de brief 
lösvoldt, die komp hum vage bekend veur, mar hij wet niet vanwaor. Hij nemp 
nog snel een klokkien veurdat e de eerste regels in  keurig haandschrift begunt 
te lezen…


On Sun, 17 Aug 2008 14:56:06 -0400, SUBSCRIBE INTERLNG Chamavian 
<[log in to unmask]> wrote:

>Car lectores,
>
>Como io diceva, io ha comenciate traducer un del contos basso-saxon mie in 
>IA.
>Pffui! Iste me costava multo tempore e effortio, solmente iste fragmento 
breve 
>ja. Io lassava le original pro le lectores neerlandese qui pote forsan leger le 
>basso-saxon.  
>
>
>La Littera - un conto in IA
>
>                           -I-
>Balanciante prudentemente, Eric vacilla al sentiero stricte a su porta de 
>entrata. Le ramos del sepe gratta preter le pila de CDs – baff ! un  o duo de 
>los strepita al terra. Un disco rola super le tegulas, le lumine solar reflecte 
>violentemente in illo e le ceca pro un momento. Ille va retrovar lo tosto, no 
>problema… Merda, le cassa de un del CDs ha essite rumpite in duo. De novo, 
>ille non prendeva un sacco al bibliotheca, ni un moneta pro comprar un la. 
Sub 
>le CDs ille tene un cassa con un pizza e inter le indice e le pollice de su mano 
>sinistre pende un bottilia de Lambrusco. Si solo isto non cade ! Eric pensa, 
>durante que ille sta avante le porta e considera como ille poterea tirar le 
>claves del tasca.   
>
>Post ille poneva le pizza e le CDs al container del immunditiasjuxta le porta – 
>tenente le bottilia in su mano pro le securitate – Eric recerca le tascas de su 
>jaco. Ille non los trova a sinistra, ni a dextra. Ille tocca in van su pantalones 
e 
>va qualque passos a retro al sentiero. E si, ecce los, juxta le cassa rumpita, 
>ille credeva ja que ille audiva tintinnar alco, ma il ha bastante cosas in le 
jardin 
>que pote sonar assi. Ille los eleva con un digito, cape le CD del herba al 
>mesme momento e scopa lo nette a su jeans. Pois ille picca le clave rubie in 
le 
>serratura, que sempre aperi un poco difficile in le hiberno, e con pena ille 
pulsa 
>aperte le porta displaciante e susurrante.
>Tote brochuras de publicitate e folios de reclamo de novo, ille deberea 
>finalmente placcardar iste sticker que ille non vole reclamo al cassa de 
litteras 
>finalmente, que ille ha in casa ja desde menses.   
>
>
>Le original que io scribeva in Basso-Saxon:
>
>Veurzichtig balancerend zwiemelt Erik het smalle padtien naor de veurdeure 
>op. De takken van de hege schaampt langes de stapel cd’s - pats! daor 
>klettert der een paar tegen de grond. Een schiefien rolt aover de tegels, het 
>zunlöcht weerkaatst der grel in en verbliendt hum even. Die vindt e zo wel 
>weer… Shit, ien van de hoesies is deur de midden ebreuken. Hij had weer 
gien 
>tassien mit-eneumen naor de bieb, en ok gien kwartien um der iene te kopen 
>daor. Onder de cd’s holdt e een pizzadeuze vaste en tussen zien 
>linkerwiesvinger en doem bongelt een flessien Lambrusco. As die mar niet 
valt! 
>denkt Erik, intied dat e stille holdt veur de deure en prakkezeert hoe as e de 
>sleutels uut de buse mut kriegen.
>
>Naodat e de pizza en de cd’s op de gruunbak naost de veurdeure hef elegd – 
>de flesse holdt e veur de wissigheid zölf vaste- deurzuukt Erik de busen van 
>zien jasse. Links zit ze niet, rechts ok niet. Hij bevuult vergees zien bokse en 
>löp dan een endtien terogge het pad of. Ja heur, daor ligt ze, naost het 
>gebreuken plastic, hij miende al wat gerinkel eheurd te hebben, mar der lig 
>zoveule in de tune wat as zo klinken kan. Hij pakt ze mit een vinger op, vist 
>toeglieks de cd uut het grös en veegt die schoon an zien spiekerbokse. Dan 
>stek e de rooie sleutel in het slot, dat altied wat muilijk lösdreit mit de 
>winterdag, en mit een geschoef en geritsel douwt e de deure muizam lös. 
>Allemaole reclame en huus-an-huusbladties weer, hij mut die ja-nee-sticker 
>toch iens op de brievenbusse plakken, die hef ie al maonden in huus.
>
>--
>Archivos e disabonar: http://listserv.icors.org/archives/INTERLNG.html

--
Archivos e disabonar: http://listserv.icors.org/archives/INTERLNG.html