Le crepusculo se extendeva sur le celo como un enorme
copertura.  Le obreros poneva a un latere lor
utensilios--martellos, stilos, brossas--e cessava
le operation de omne le machinas qui illes habeva
facite marchar omne le die.

Il esseva le hora de cessar lor travalios.  Illes
vadeva a casa, al parco, al plagia, o al stratas
tranquille del grande urbe.  In le celo sur illes
le prime stellas comenciava scintillar vivemente,
como joieles sur villuto nigre.

"Esque tu vide ille parve stella la in le manico
del grande carro?  Illac es ubi io va incontrar
mi madre quando io essera morite", diceva un femina
a su parve filio, qui scrutava le celo ardentemente,
sperante vider su granmatre sedite illac, attendente,
forsan salutante le con le mano.

"Io mesme gauderea si on me reguardava", murmurava
un stella parvissime suspendite illac in le celo.
"Me placerea multo si on me seligeva pro un puncto
de reunion o como un guida pro piscatores o pro
ulle altere fin equalmente importante."  E illo
brossava su scarpas e poliva le fibula de su cinctura
con multe energia pro brillar plus fortemente que
le altere stellas.

"Quanto vanitose es ille", diceva un stella apud
ille indicante su disapprobation, e un altere stella
le reprimandava:  "On non deveni un stella guidator
in un sol die.  Tu debe crescer e facer ben tu
travalio, anno trans anno, que tu sia observate
o non, que on te recognosce o non, e non pro le
recompensas ma proque isto es tu deber.  Solmente
tunc," ille diceva, "tu comenciara brillar tan
fortemente que le piscatores habera confidentia
in te e guidara lor naves usante tu luce, ma tu
ganiara iste confidentia solmente post multe milliones
de noctes."

"Multe milliones de noctes!" repeteva le parve
stella,"
su labio inferior projectate in un gesto de defiantia.

"Ma qui ha tanto tempore pro illo?"  Tunc ille lisiava
su cappa argentee e comenciava agitar su gambas,
sperante que alicuno infra in le terra observarea
su presentia.

"Forsan deberea io descender un pauco plus verso
le terra de maniera que le gente ilac pote vider
me plus facilemente," pensava ille.  Con su parve
digitos, ille disnodava con precaution le corda
que le reteneva in le celo, e ille comenciava
descender
con precaution.

Tunc, ille sasiva le corda firmemente, timente cader
grandemente, e oscillava in avante e a retro usque
su capa argentee comenciava undular ostentasiosemente
in le vento.

Ma nemo pareva levar le oculos pro reguardar le.
"Proque nemo me nota?" se lamentava ille, extendente
le brachio e agitante le mano.  "Forsan io es ancora
troppo alte," ille diceva, descendente un pauco
plus.  Multo rapidemente, ille arrivava al fin de
su corda e se susteneva solmente con le brachios,
agitante freneticamente le gambas pro mantener le
oscillation del corda.

"Omnes debe vider me nunc.  Il es necesse que illes
me vide!" critava ille in le nocte e agitante le
bracio.  Nunc ille reteneva le corda con un sol
mano durante que ille oscillava freneticamente.

Nemo sape exactemente lo que occurreva post isto
ma subitemente le stellas vicin videva le corda
libere oscilante in le vento como illo de un pesante
campana de ecclesia que on immediatemente antea
habeva facite sonar.

Intertanto, le parve stella esseva paralysate de
terror durante que ille cadeva trans le spatio verso
le terra.  Ille extendeva su brachios como un ave
que essayava volar le prime vice.  Le precipitate
cadita faceva que su capillos e vestimentos se agitava
in le vento, e subito appareva un longe radio argentee
que fulgurava trans le celo obscur.

"Reguarda, un stella fugace," diceva un matre,
imbraciante fortemente su filio parve.  "Rapido,
pensa de un desiro e illo te essera concedite."

In le parco, in le plagia, e in le stratas tranquille
del grande urbe, omnes se deteneva pour reguardar
le spectaculo de ille stella fugace.  Equalmente
se elevava al celo lor desiros, grande e parve,
rubie e blanc, e verde con punctos rosate.  Desiros
de omne colores, formas e grandores se elevava verso
le stella parve, e su manos extendite in volo sasiva
omne illos que ille poteva trappar.

Le parve stella teneva le desiros como duo grande
fasces de ballones; e a su grande surprisa, ille
notava que su cadita libere trans le spatio se
relentava.  Un quantitate crescente de desiros se
elevava a ille, e ille los sasiva omnes.  Lente-
mente, ille comenciava elevar se de novo, propulsate
per le poter del incontabile desiros que ille habeva
trappate in su manos.

Immediatemente postea le parolas del vetule sage
stella resonava in su aures:  "Tu debe facer tu
travalio, non pro le recompensas ma proque facer
lo es tu deber"  E ille continuava su recerca pro
le desiros que se habeva disviate in le spatio pro
recuperar los e portar los al fonte ubi omne le
desiros esseva realisate.

Le parve stella se sentiva plus felice que unquam.
Ille habeva un carga, un carga extrememente
importante.  E ille nunc solmente voleva flottar
in le spatio pro colliger omne le desiros.  Esser
notate o recognoscite jam non pareva importante
a ille.  In su parve pectore argentee, subitemente
ille sentiva un calor ardente, e un parve aureola
illuminava le nocte que le circumfereva.



__________________________________
Do you Yahoo!?
Yahoo! SiteBuilder - Free, easy-to-use web site design software
http://sitebuilder.yahoo.com