On Sat, Oct 11, 2003 at 01:37:50PM -0700, [log in to unmask] wrote:
> Multo de lo que homines face es facite in le nomine de
>  Deo. Le irlandeses face le un le altere exploder in
> Su nomine. Arabes face lor ipse exploder in Su
> nomine. Imames e ayatollahs opprime feminas in Su
> nomine. Papas e prestres celibe disordina le vita
> sexual de homines in Su nomine. "Shohets" judee seca
> le gorgas de animales vivente in Su nomine.
>
> Le complimento de religion in le historia
> passate--crusades sanguinari, inquisitiones con
> tortura, conquistadores assasinante in massas,
> missionarios qui destrue culturas, resistentia legal a
> cata nove veritate scientific usque al ultime momento
> possibile--es ancora plus ultragiose.
>
> E a qual ha toto iste essite in favor? Io crede que il
> es crescentemente clar que le responsa es
> absolutemente nihil. Il ha nulle ration a creder que
> qualcunque sortas de deos existe e unquam ha existite.
> Totes ha essite un perdita de tempore e vitas
> gigantesc. Il serea ha essite un burla del
> proportiones cosmic ‑ si illo non ha essite tal
> tragic.

Quanto al perdita de vitas, io es de accordo con te; io nunc responde al
proposition "Il ha nulle ration a creder que qualcunque sortas de deos
existe e unquam ha existite".
Io vole tentar de explicar te le rationes que me face creder, ben que io
sape que mi existentia es incoherente, e que si io esseva vermente
credente io deberea comportar me differentemente.
Io es laureate in mathematica, e durante mi cursos scholastic io ha
apprendite multe cosas super le scientias in general. Ma durante que
alicunos inter mi companios abandonava lor religiositate per iste
cognoscentias ("le scientia nos da responsas a nostre questiones"), io
continuemente discoperiva nove questiones, nove dubitas, usque arrivar a
mi convincimento que lo que nos sape es nihil, perque nostre cerebro es
troppo legate a nostre experientia pro esser capabile de rationar super
alicun questiones, que es inconcepibile per nos.
Assi, io nunc stima que mi cognoscentias es nihil, comparate con illo
que il ha ancora a saper.

Nos vive in un universo, e nos lo cognosce, al minus partialmente. Nos
sape multe leges physic, e iste leges contrue un systema apparentemente
coherente e ben fundate super le experientia. Illo es tanto ben fundate,
que nos fatiga a imaginar leges physic differente; ma como pote io esser
certe que il non existe un altere universo?

Sovente io pensa a iste simplice cosa: in mathematica, nos pote
construer spatios geometric de uno, due, tres, quattro, ..., infinite
dimensiones. E tote iste spatios es systemas perfectemente coherente, e
in illos cosas pote haber un mesura, e mover se, con velocitates,
accelerationes, rotationes, etc.. Ma nostre mundo, apparentemente, ha
solmente tres dimensiones (spatial). Pote io imaginar un mundo de
quattro dimensiones? No, io non pote. Io pote describer lo
mathematicamente, ma io non pote imaginar lo. Mi cerebro es limitate, e
io debe admitter que il ha cosas que io non pote comprender, que va
ultra mi capacitates. E isto es solmente un exemplo.

Assi, qual es le origine del universo? Le big bang? E que habeva il
antea? Un altere big bang, cyclicamente? O nihil?
In qualcunque modo io va responder iste questiones, le responsas non me
satisface. Pro me le facto que le universo existe desde semper es
tanto rational quanto supponer que Deo existe desde semper.

Le "improbabilitate del existentia de Deo" es un proposition prive de
signification. Tu numquam succedera a demonstrar que Ille non existe, e
io numquam succedera a demonstrar que Ille existe. Le "probabilitate"
servi a necuno.

--
Saluti,
    Mardy
http://interlingua.altervista.org